Ο Ηρακλής αποτελεί μια πολύ σπέσιαλ περίπτωση του Ελληνικού Μπάσκετ την τελευταία δεκαπενταετία. Αποτελεί την καλύτερη "απεικόνιση" του ιδανικού "αυτόχειρα". Οι άνθρωποι είχαν την Εθνική Ελλάδας μέσα στο σπίτι τους και αυτοί έπαιζαν μανσέτες και έκαναν μπλοκ με... μπλοκ επιταγών. Όλα ξεκίνησαν επί θητείας Ντράγκαν Σάκοτα. Με βοηθό τον Κώστα Πιλαφίδη ο Ηρακλής πήρε απ' την Καστοριά έναν νεαρό γκαρντ, τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Την προηγούμενη χρονιά ο αείμνηστος Στέργιος Βουγιούκας έφερνε στο γήπεδο τον γνωστό σκόρερ της Β΄ Εθνικής με τη φανέλα του Αία Ευόσμου, Νίκο Χατζηβρέττα. Ήδη στο γήπεδο γυροβολούσε όλη την μέρα ένας μικροκαμωμένος πιτσιρίκος με μια μπάλα στα χέρια, ο Ιγκόρ Μιλόσεβιτς. Παράλληλα στον Ηρακλή ανήκε ένα απ' τα μεγαλύτερα μπασκετικά ταλέντα της χώρας, ο Χάρης Μαρκόπουλος! Απίστευτος σκόρερ που έβαζε 50άρες στα εφηβικά, για πλάκα...
Εκείνα τα χρόνια (1996) ανήκε στον Ηρακλή, χάρη σε ενέργειες του Βασίλη Δημαρέλου, που τον "έκλεψε" μέσα απ' τα χέρια του ΠΑΟΚ, και ο ξερακιανός αλλά από τότε μπασκετικός Λάζαρος Παπαδόπουλος! Μαζί του έπαιζε ένας άλλος πανύψηλος σέντερ, ο Λουκάς Αρναούτογλου. Ηρακλάκια και παθιασμένα, μάλιστα, ήταν και ο Γιώργος Γιαννουζάκος και ο Νίκος Κούβελας, που ήδη ήταν... παλιοί εκείνα τα χρόνια στο Ιβανώφειο!
Ο Διαμαντίδης είχε έρθει ως "μπακάπ" του Χατζηβρέττα, ως "δυάρι", όμως ήταν φανερή η αδυναμία του στα... σουτ. Είχε όμως φοβερά προσόντα, είχε απίστευτη αντίληψη του παιχνιδιού από τότε, και φυσικά πολύ... μακριά χέρια! Xαρακτηριστικά η φάση στο Παλέ κόντρα στον Άρη, που ήταν το... ορεκτικό για το τι μας ετοίμαζε ο Δημήτρης των χαμηλών τόνων και της σκληρής δουλειάς.
Εκείνες τις σεζόν ο Ηρακλής που είχε μπασκετικούς ανθρώπους, κι ας μην είχε λεφτά, πήρε τον Παντελή Παπαιωακείμ, επίσης γνωστό για τα αισθήματα του προς το Σύλλογο. Τον "μπόλιασε" με τον γνωστό του από παλιότερα σέντερ Έρικ Μικ και ο τότε προπονητής Πιλαφίδης βρήκε τον Ρόντρικ Μπλάκνεϊ έναν απ' τους καλύτερους "άσους" τα επόμενα χρόνια σε όλη την Ευρώπη!
Κατάφερε να φέρει τον Γιώργο Καράγκουτη, τον Φράνκο Νάκιτς, τον Γιώργο Παυλίδη, λίγο μετά τον Σάββα Ηλιάδη και έναν σωρό άλλους καλούς ή σχετικά καλούς παίκτες.
Τη σεζόν 1999-2000 ο Ηρακλής με Xατζηβρέττα, Παπαδόπουλο, Μαρκόπουλο, Κομάντινιτς (είχε ελληνικό διαβατήριο), Μπάιρον Ντίνκινς, Μπακ Τζόνσον, Ρον Έλλις, Πιτ Σάουερ, Μάρκο Πέσιτς, Σάσα Χούπμαν έφτασε στους "8" του πρωταθλήματος και αποκλείστηκε με δύο ήττες απ' τον Πανιώνιο του Διαμαντόπουλου, του Παπαλουκά και του Γέλιτς. Έφτασε και στο φάιναλ-4 του Κυπέλλου Ελλάδας!
Την επόμενη σεζόν, ο Ηρακλής χάνει το μεγάλο στοίχημα, καθώς έρχεται στην ομάδα ο μεγαλοεπιχειρηματίας Πρόδρομος Εμφιετζόγλου. Με λάθος συμβουλάτορες διώχνει τον Ντράγκαν Σάκοτα (του δίνει μάλιστα επιταγή ημέρας 100 εκ. δραχμών για την αποζημίωση και όλοι έτριβαν τα μάτια τους - κανείς δε βρέθηκε όμως να τον σταματήσει ή να τον συμβουλεύσει!). Φτιάχνει μια ομάδα με μεγάλο μπάτζετ, και παίκτες όπως ο Βασίλι Καράσεφ, ο Αμερικανός Τόνι Φάρμερ, ο Ματ Σαντάτζελο. Κατάφερε και έφερε το καλοκαίρι, επίσης, τον 15χρονο τότε Σοφοκλή Σχορτσανίτη! Η εικόνα του με βερμούδα και ένα καπελάκι, να στέκεται ακουμπισμένος στον τοίχο της αίθουσας συνεντεύξεων τύπου του Ιβανωφείου, όταν παρουσιάστηκε ο Εμφιετζόγλου, παραμένει ανεξίτηλη.
Η ομάδα είχε αναταράξεις μεσούσης της σεζόν, αφού κάποιοι φρόντισαν να δυναμιτίσουν τη σχέση του Εμφιετζόγλου με τον Ηρακλή. Αιτία μια υπόσχεση για οικονομική βοήθεια στον "ερασιτέχνη" που δεν έκανε πράξη. Από τότε το τμήμα μπάσκετ είχε μπει στο μάτι ορισμένων που είχαν άλλα σχέδια για τον Ηρακλή (τους). Ο Εμφιετζόγλου έφυγε, πουλώντας τον Παπαδόπουλο στον Παναθηναϊκό, και άρχισαν οι "επιτροπές σωτηρίας" διορισμένες απ' τον "ερασιτέχνη". Χωρίς στήριξη από κανέναν και ενώ η ροή των χορηγιών πήγαινε μόνο στο τμήμα βόλει, το μπάσκετ άρχισε να συρρικνώνεται. Απόντος ενδιαφερόμενου επενδυτή για το μπάσκετ, η απόφαση της τότε διοίκησης του Γ.Σ. Ηρακλής, υπό τους Παναγόπουλο, Λεώνη, Αρταβάνη, Γωγάκο, ήταν ξεκάθαρη: "δεν μπορούμε δύο καρπούζια. Με λιγότερα χρήματα μπορούμε να κυριαρχήσουμε στην Ελλάδα, στο βόλει" (δήλωση Νίκου Αρταβάνη στην ΕΤ-3). Όπερ και εγένετω...
Τη στιγμή που στο βόλει κινούνταν απίστευτα νούμερα και οι τίτλοι έρχονταν (άσχετα αν κι εκεί μπορούσαν να είναι περισσότερο, με αποκορύφωμα τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 2005 στο "Παλατάκι" όπου ο Ηρακλής του Αλέκου Λεώνη, αδερφού του ταμία του Γ.Σ. Σάκη, έχασε έναν... ολοδικό του τελικό, με 10000 κόσμο κρεμασμένο σαν τσαμπιά και με αντίπαλο το... τρίτο αουτσάιντερ. Η τακτική του Ηρακλή ήταν τραγική - τα σερβίς όλα πάνω στον καλύτερο λίμπερο της Ευρώπης, τον Ενό, και ο Ηρακλής έχασε με... 3-1 - τι κάζο!), στο μπάσκετ ερχόταν η παρακμή!
Κι όμως άντεχε, γιατί είχε παίκτες με ταλέντο και μερικούς ανθρώπους που το αγαπούσαν, πραγματικά!
Την επόμενη σεζόν - το 2002 - παίρνει την 4η θέση, μαζί το εισιτήριο για την Ευρωλίγκα, με προπονητή τον Πιλαφίδη, και μάλιστα ο προπονητής μαζί με τον τότε γενικό αρχηγό Γιάννη Τσουμή πήγαν στην κλήρωση που γίνεται κάθε καλοκαίρι στη Βαρκελώνη! Μάλιστα ο Ηρακλής είχε κληρωθεί με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, την Ρεάλ Μαδρίτης και την Ούλκερ... Εγκατέλειψε όμως τη διοργάνωση, αφού δεν είχε να δώσει εγγυητική επιστολή για 200 χιλιάδες δολάρια! Άλλωστε ήδη η ομάδα βόλει τότε έπαιζε στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, στο Όπολε. Εκείνο το καλοκαίρι φεύγει και ο Χατζηβρέττας απ' τον Ηρακλή, μια που οι τότε "φωστήρες" του Γ.Σ. παρέδωσαν τα "κλειδιά" για μια... μέρα στον επιχειρηματία Νίκο Παπαθανασίου, γνωστό παράγοντα του Αία Ευόσμου και Αρειανό στα αισθήματα που έκανε την τελική διαπραγμάτευση με τον Νικόλα και με τον Καράγκουτη! Δεν τα βρήκαν και με τους δύο και οι παίκτες, βγήκαν δακρυσμένοι απ' την αίθουσα, παρουσία και των παραγόντων του Γ.Σ.. Έξω απ' τα γραφεία ήταν και 5-6 οπαδοί απ' το "Παπάφη Κλαμπ" που φώναζαν να μείνει ο Χατζηβρέττας και έγραφαν συνθήματα στους τοίχους. Μάταια, η απόφαση είχε παρθεί... Αποδυνάμωση του μπάσκετ, που παλιότερα επί Χαίτογλου, έπαιρνε "την κρέμα". Τώρα οι "βολεϊκοί", όπως λένε στα καφενεία και εμείς δεν υιοθετούμε, αλλά το γράφουμε για να δείξουμε το κλίμα που υπήρχε, έπαιρναν την "εκδίκηση" τους για εκείνο τον παραγκωνισμό... Οι παράγοντες προσπαθούσαν, αλλά δεν υπήρχε ενδιαφέρον. Το μπάσκετ ήταν αφημένο στην τύχη του.
Την επόμενη χρονιά η εύκολη λύση ήταν ο Ηρακλειδέας Λευτέρης Κακιούσης για την τεχνική ηγεσία. Νωρίτερα οι διοικούντες του Γ.Σ. μάλωσαν με τους Πιλαφίδη (αναδείχθηκε ως ο καλύτερος προπονητής της Α1!)-Μουρατίδη, το επιτυχημένο "δίδυμο" έφυγε και οι διοικούντες επέλεξαν Κακιούση που ήταν αγαπητός στον κόσμο και την προηγούμενη χρονιά είχε "ανεβάσει τρένο" τον Μακεδονικό με μία μόλις ήττα απ' την Α2 στην Α1. Με τις συμβουλές του Σούλη Μαρκόπουλου.
Ο Κακιούσης, άπειρος ων, συμβουλεύεται για τις επιλογές τους ατζέντηδες του, Μηνά Τουκμενίδη (βετεράνο του Ηρακλή) και Θόδωρο Φιλιούδη. Παίρνει παίκτες σχεδόν απόλυτα απ' αυτούς (με ότι αυτό συναπάγεται σε συμβόλαια κτλ.), αλλά κάνει διάνα. Την πρώτη χρονιά του φέρνουν κάτι "περίεργους" ξένους (τον παίκτη του Αμερικανικού Φουτμπόλ Γκρέγκορι Έιμος, που πιάνεται ντοπέ και μετά τον σέντερ Τζέι Λοκλίαρ και τον σουτέρ (...) Κόρει Άλεν - 9π. στο "διπλό" της 2ης αγωνιστικής στον Ολυμπιακό, με 19 του Παυλίδη!), αλλά είχε Διαμαντίδη, Ηλιάδη που έκανε θραύση από την πρώτη του σεζόν στην Α1, Μπάκναλ, Σωτήρη Νικολαίδη, Παυλίδη, Κούβελα, Σχορτσανίτη, Σφέικο, Τσιριγωτάκη! Βγαίνει 9ος και σώζεται εύκολα...
Την επόμενη χρονιά μαζί με τον Φιλιούδη και τον Τουκμενίδη, κάνουν το κόλπο γκρόσο. Φέρνουν πίσω τον Παπαδόπουλο απ' τον ΠΑΟ, παρά το ότι ο ψηλός είχε κάνει θαύματα στη Μπολόνια. Με Καλαιτζίδη, Μιλόσεβιτς, Διαμαντίδη, Ηλιάδη, Σφέικο, Δέδα, Αποστολίδη, Βάθη, Λυμπάρη, Παπαδόπουλο και Κούβελα, και με έναν... κοινοτικό, τον 37χρονο τότε Μπάκναλ, ο Ηρακλής κάνει... όργια! Σε μια φοβερή, μπασκετικά, χρονιά, με γεμάτο Ιβανώφειο σε πολλά παιχνίδια, αφού παίζει μπασκετάρα, κερδίζει στην 8αδα τον ΠΑΟΚ με 2-1 νίκες (90-85 στο Ιβανώφειο, στην παράταση, με 21 του Λάζαρου και τον Παντελιάδη να χάνει κρίσιμες βολές), και μετά στους Ημιτελικούς του πρωταθλήματος ντροπιάζει τον ΠΑΟ του Ομπράντοβιτς, μέσα στο Ιβανώφειο, κερδίζοντας με 73-55 και απίστευτες φάσεις (τέσσερις σερί φορές ο ΠΑΟ δεν μπόρεσε να περάσει το "κέντρο" με τον Διαμαντίδη να κλέβει και να κόβει τα... πάντα). Χάνει τον πρώτο αγώνα με διαιτητική "σφαγή" (61-57) και μαζί την ευκαιρία να παίξει για τον τίτλο! Στον "μικρό" τελικό, κόντρα στην ΑΕΚ του Χατζή, γράφεται ιστορία, καθώς γίνονται φοβεροί αγώνες, κι ο Ηρακλής βγαίνει πάλι στην Ευρωλίγκα, με 3-2 νίκες και 93-92 στην παράταση στον 5ο αγώνα με 32 πόντους του φοβερού Ηλιάδη και 22 του Παπαδόπουλου! Το γλέντι είναι μεγάλο, αλλά ο σύλλογος κωφεύει!
Ο Διαμαντίδης φεύγει για τον Παναθηναϊκό, αφού εκείνο το καλοκαίρι έμενε ελεύθερος, όπως κι ο Παπαδόπουλος. Μένουν οι Ηλιάδης, Δέδας, Παυλίδης, Παπαιωακείμ, έρχεται ο Τρέβον Μπράιαντ και ο Τζάστιν Χάμιλτον και ο... Χρήστος Ταπούτος, αργότερα ο Χένιακ και ο Ντούσαν Τζόρτζεβιτς, αφού ο... Χάμιλτον εν μία νυκτί πωλείται στη... Ρεάλ Μαδρίτης, επίσης εκπροσωπούμενος απ' τους Φιλιούδη-Τουκμενίδη. Όπως και ο Ταπούτος. Τα οικονομικά προβλήματα είναι δεδομένα, η ομάδα δεν "βγαίνει", οι παίκτες είναι συχνά... τραυματίες και το καλοκαίρι η ομάδα (10η) ταλαιπωρείται από σειρά προσφυγών! Τα χρέη συσσωρεύονται στις πλάτες ενός ανύπαρκτου διοικητικά συλλόγου. Εν γνώσει του, φυσικά... Και των οπαδών του, και των παραγόντων του και όλων... Εν γνώσει όλων διαλύθηκε το μπάσκετ του Ηρακλή...
Τότε εμφανίστηκε ο επιχειρηματίας Στέργιος Μεταξιώτης που προσπάθησε να κρατήσει την ομάδα. Δεν τα κατάφερε, φέρνοντας προπονητή τον Ντράγκαν Ράτσα και παίρνοντας παίκτες αμφιλεγόμενους όπως ο Σέρβος Γκλίντιτς - που έπαιζε όμως στην Παρτιζάν της... Ευρωλίγκα , τον καλό γκαρντ Λαβέλ Φέλτον (μακαρίτης, δυστυχώς, πλέον) τον "άμπαλο" σέντερ Γκρεγκ Τζένκινς, ενώ πρόεδρος της ΚΑΕ ανέλαβε ο επί δεκαετίες παράγοντας Ηρακλής Τσιλόπουλος μετά από παροτρύνσεις του δ.σ. του Γ.Σ. και διαβεβαιώσεις πως η προσπάθεια του θα στηριχθεί. Το αντίθετο - οι παίκτες ήταν απλήρωτοι όλη τη χρονιά σχεδόν, το χειμώνα έβαζαν πετρέλαιο ο ένας στον άλλον για να ζεσταθούν, ο Ράτσα έφυγε, και ήρθε ο Ζντοβτς. Τότε ο πρόεδρος του ΓΣ Νίκος Παναγόπουλος κάνει όντως προσπάθειες για να μην "πέσει" η ομάδα, αλλά οι παραξενιές του Ζντοβτς και τα οικονομικά προβλήματα, οδηγούν τον Σλοβένο σε αποχώρηση και τους παίκτες σε συνεχείς αποχές.
Έτσι ενώ με τη νίκη επί της ΑΕΚ (που είχε προπονητή τον Κακιούση!) ο Ηρακλής έχει προβάδισμα για να σωθεί τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος, χάνει και τους τρεις αγώνες, με ΠΑΟΚ, Άρη και ΠΑΟ στο Ιβανώφειο (με άστοχο σουτ του Χρήστου στο τέλος, που αν έμπαινε θα σωζώταν!) και "πέφτει" στην Α2, ενώ μένει ο Μακεδονικός καο ο ΓΣ Λάρισας, ομάδες που την επόμενη χρονιά... διαλύονται και πλέον δεν υπάρχουν στο μπασκετικό "χάρτη" (η ομάδα της Νεάπολης παίζει στην ΕΚΑΣΘ).
Σε όλον αυτόν τον κυκεώνα μπορεί εύκολα να δει κανείς ότι ο Ηρακλής είχε ομάδες με απίστευτο ταλέντο και τους καλύτερους παίκτες της... Ευρώπης στα ρόστερ του, αλλά δεν τους κράτησε! Είχε τον Διαμαντίδη, που όλοι γνωρίζουμε τι έκανε μετά με τον ΠΑΟ, με πρόσφατα κατορθώματα του μέσα στην Μάλαγα, τον Σχορτσανίτη, που η μεταγραφή του μέσω της Καντού στον Άρη είναι άλλο ένα θέμα που η διοίκηση Παναγόπουλου οφείλει να εξηγήσει, τον Παπαδόπουλο, τον Χατζηβρέττα, τον Ηλιάδη, τον Παυλίδη, τον Μιλόσεβιτς, τον Παπαιωακείμ, τον Κούβελα, τον Δέδα, τον Αποστολίδη και τόσους άλλους που όλοι έκαναν καριέρα μετά σε Ελλάδα και εξωτερικό!
Αμφιβάλλει για το τι θα μπορούσε να κάνει μια ομάδα από τους Διαμαντίδη-Χατζηβρέττα-Ηλιάδη-Παπαδόπουλο-Σχορτσανίτη και δύο μέτριους έστω... ξένους; Θα χτυπούσε άνετα το ελληνικό πρωτάθλημα (θυμηθείτε τι έγινε με τον ΠΑΟ το 2002, ημιτελικούς είχε παίξει!) και χωρίς μπάτζετ εκατομμυρίων. Αλλά ποιος να συγκινηθεί; Ο σύλλογος είχε πάρει τις αποφάσεις του, οι οπαδοί μεθυσμένοι απ' το νέκταρ των Κυπέλλων του βόλει (13 τον αριθμό σε 10 χρόνια) δεν έδιναν και μεγάλη σημασία, οι παράγοντες εξαφανίζονταν ή η προσπάθεια τους αμέσως μηδενίζονταν και έφτασε πλέον στη Β΄ Εθνική διοικούμενος από οπαδούς...
Πλέον ο Γυμναστικός Σύλλογος αντιμετωπίζει κατασχέσεις για χρέη 18.5 εκ. ευρώ για μη απόδοση ΦΠΑ την περίοδο 2002-2010 (Εφημ. "Γκολ", 23/11)! Τη "χρυσή" εποχή, δηλαδή, όπου κάποιοι έτρωγαν με τα χρυσά κουτάλια, έγιναν παραγοντάρες, προπονητάρες και παικτάρες, με την αγάπη του κόσμου, και πλέον το παρόν και το μέλλον του Συλλόγου είναι υποθηκευμένο για χάρη των... τίτλων. Διοίκηση διορισμένη από Πρωτοδικείο στον "ερασιτέχνη" Ηρακλή, έναν απ' τους πιο ιστορικούς συλλόγους της χώρας, αυτό τα λέει όλα!
Οπότε ας μην αναρωτιούνται οι Ηρακλειδείς πώς χάθηκαν αυτά τα μεγάλα ταλέντα, αυτοί οι παικταράδες του Παγκόσμιου Μπάσκετ! Ας κοιταχτούν στον καθρέφτη και ας ρίξουν μια μεγάλη... μούντζα! Και μετά ας κάνουν καμιά διοίκηση σωτηρίας για να βρει κανά ΑΦΜ για το αγαπημένο βόλεϊ, που με το ζόρι πήρε φέτος αδειοδότηση, ή για το ποδόσφαιρο ή για το μπάσκετ! Ή για τον ίδιο τον Γ.Σ., που κινδυνεύει με ΛΟΥΚΕΤΟ!
* Στη φωτογραφία της ου 2006 φιγουράρουν και οι 4 μεγάλοι άσοι του Ηρακλή, ο Λευτέρης Κακιούσης, βοηθός του Γιαννάκη, αλλά και τρεις ακόμη παίκτες που αν ο Ηρακλής είχε παράγοντες με λεφτά, τους είχε άνετα στην ομάδα του. Ο λόγος για τον Νίκο Ζήση, που έπαιζε στη ΧΑΝΘ και περίμενε πως και πως να πάει, αλλά οι του ΓΣ τότε αρνήθηκαν να δώσουν χρήματα για ένα... κτίσμα που ήθελε να κάνει η Αδελφότητα στις εγκαταστάσεις της, για τον Δήμο Ντικούδη που ως έφηβος ακόμη που έπαιζε στην Ολύμπια Λάρισας ήταν ανακάλυψη του Παρασκευά Μουρατίδη! Για 7 εκατομμύρια διαφορά δεν ήρθε στον Ηρακλή! Ο έτερος είναι ο Κώστας Τσαρτσαρής που έπαιζε στον Φίλιππο Βέροιας! Ο Ηρακλής τον ήξερε, τον τσέκαρε, τον ζήτησε, αλλά με λίγα λεφτά. Ο Τσαρτσαρής πήγε και έπαιξε στην... Ισλανδία και μετά επιστρέφοντας τον πήρε η... Νήαρ Ήστ! Περιττό να πούμε πόσο τον πούλησε μετά...
* Απο το www.iraklis1908.gr!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου