Τι να δει ο ΝΒΑερ στην Ελλάδα;

Ποια Ρεάλ; Έλα 'δω να γουστάρουμε τοιουτοτρόπως... 

Πάει, λέει, o Nτιρκ Νοβίτσκι στη Ρεάλ Μαδρίτης, ή ο Ντουάιτ Χάουαρντ, και τώρα το σκέφτεται και ο Πολ Πιρς. Έρχονται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, κραδαίνοντας καθρεφτάκια και χάντρες για τους ιθαγενείς οι πλούσιοι ταλαντούχοι. Αναρωτιέται ένας αγνός φίλος του μπάσκετ που περιμένει κάτι να γίνει και να "αναστηθεί" το μαραζωμένο άθλημα, γιατί δεν έρχεται και στην Ελλάδα κάποιος... ΝΒΑερ! Τι να έρθει να κάνει; 

- Να παίζει με τους χαχόλους που θα τον σημαδεύουν με πυρσούς και η ομάδα τους θα τιμωρείται την... άλλη χρονιά και μετά θα πηγαίνει στο ΑΣΕΑΔ και θα... αθωώνεται;
- Να κάνει το κλασικό βηματάκι μπροστά και οι μισοι που φοράνε πορτοκαλί ή γκρίζες μπλούζες να κάνουν τον "Κινέζο", επειδή "πρέπει να προστατεύουμε τους μεγάλους παίκτες"; 
- Να πηγαίνει να παίξει μπάσκετ υψηλού επιπέδου στα προπονητήρια της Δράμας, της Καβάλας, του Ρεθύμνου, του Αμαρουσίου και της Νέας Σμύρνης;
- Να περιμένει να δει μια μπασκετική εκπομπή στην τηλεόραση για να ενημερωθεί και να στήνεται στα χαράματα για να δει τον δάσκαλο Συρίγο να κάνει πλάκα στον Καρύδα ή τον γίγαντα Τόλη Κοτζιά στο Τηλε-Άστυ; Καλά, αν παίξει σε ομάδα της Θεσσαλονίκης τη φράση "μπασκετ στα τοπικά Μ.Μ.Ε." θα τη λέει μόνο για ανέκδοτο στους φουτμπαλέρες και ενίοτε στραβοστόμηδες διευθυντές τους... Εκτός του μπασκετικού Σαράντη. Για να γελάνε... 
- Να περιμένει να γίνει ένα καλό Ολ Σταρ Γκέιμ, αλλά θα το μαθαίνει περίπου δέκα ημέρες πριν το... τζάμπολ και έτσι οι φίλαθλοι δε θα μπορούν να πάρουν μια μπλούζα του ή ένα καπέλο του;
- Να βγαίνει έξω για φαγητό και να βλέπει στα μπαράκια και στα κλαμπάκια 20χρονους συμπαίκτες του να ανεβαίνουν στα μπαρ, με τα βρακιά έξω απ' τα παντελόνια, να το παίζουν "Μπάστα Ράιμς"; 
- Να πάει να μιλήσει με τον προπονητή του ή με τον βοηθό του και να χρειάζονται τέσσερις μεταφραστές και ένας ειδικός στη νοηματική;
- Να ζητήσει να μπει μια δορυφορική στο σπίτι του και να περιμένει κανά τρίμηνο, μπας και φύγει κανάς Ρώσος συμπαίκτης του και πάει η ομάδα και την πάρει από εκεινού το σπίτι; Πού καιρός για έξοδα, που μυαλό για συμφωνία με μια εταιρία; 
- Να πάει να κλείσει ένα αεροπορικό εισιτήριο και να πέσει πάνω σε καμιά απεργία: 1. ταξιτζήδων ("σε ξέρω εσένα, ο Μαγκέτι δεν είσαι; Εγώ είμαι Αρειανός, τον παίρνεις, αλλά χαίρομαι που δεν με καταλαβαίνεις", με Καρρά στη διαπασών), 2. ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας (συνήθως κάποια 47χρονη βαριεστημένη wannabee ναραμού με κόκκινο κραγιόν και τσίχλα διάρκειας 23 ωρών που δεν ξέρει πως να κάνει spelling το Smith), 3. πιλότων ("πήγα στη Βουλγαρία και σπούδασα, μαζί πήρα και πουλάδα αλεξιπτωτιστή, 2 ευρώ απ' το Μπάνσκο, ευκαιρία"), 4. υπαλλήλων καθαριότητας ("Μπουτάρη Αρειανέ θα την πληρώσεις, α, εσύ δικός μας είσαι, μην ασχολείσαι με αυτά (τα σκουπίδια), θα στείλουμε έναν δικό μας να τα μαζέψει το βράδυ, μη μας δουν) και πάει λέγοντας...
- Να μιλήσει με έναν δημοσιογράφο και να του πει "I am very excited to play for Aris" και να μεταφραστεί την άλλη μέρα στην εφημερίδα: "σοκ με Τάρπλει, δήλωσε: "είμαι αναστατωμένος στον Άρη". 
- Να πάει να πληρωθεί απ' τον λογιστή και αυτός να του λέει: "δεν έχω τίποτα, πάρε ένα τηλέφωνο τον πρόεδρο". Να παίρνει τον πρόεδρο και να του λέει: "ο ΕΣΑΚΕ φταίει, δεν μας έδωσε τα τηλεοπτικά, αλλά μην ανησυχείς, τον Φεβρουάριο θα τα πάρουμε". Φυσικά δεν του λέει ότι πριν απ' αυτόν προηγούνται άλλοι 123466 παίκτες που έχουν πάρει εκχωρήσεις, επιταγές κλπ, έναντι... δεδουλευμένων!
- Να πάει να κάνει προπόνηση και ο ένας να πονάει το ποδαράκι του και του άλλου η μεσούλα, και να μην μπορούν να συμμετέχουν, ακολουθώντας "ατομικό πρόγραμμα", δηλαδή τρέχω γύρω - γύρω απ' το γήπεδο κανά δεκάλεπτο, πάω για βάρη όπου από ΄κει μπάνω σε αυτό το γαμημένο το "άιφον" και κάνω τσατ κανά πεντάλεπτο με τον αετονύχη μάνατζερ μου, που την ίδια ώρα μου σκάβει το λάκκο, για να φέρει άλλον στη θέση μου, κάνω μασάζ και μετά φεύγω και πάω στο "Ιλ Φόρνο" της Θεσσαλονίκης (γεια σου Χρηστάρα με τα ωραία σου) για να ρουφιανεύω τι έγινε στην προπόνηση σε όλους τους μπασκετικούς εκεί. 
- Να βλέπει έναν περίεργο κοντό με μια λαχούρ γραβάτα που δείχνει μαιάνδρους γοτθικού ρυθμού να του λέει "φακ ολιμπιάκος, φακ διαιτητές, φακ γιου, φακ ολοι σας, μαλάκες, εγώ πληρώνω" μέσα στα αποδυτήρια, κι όταν τους "φακ", να του ορμάει ο ίδιος κοντός, να πηδάει επάνω του και να κλαίει από χαρά σα μικρό παιδί στη Ντίσνειλαντ...
Για όλα αυτά και για άλλα τόσα, ο ΝΒΑερ που θα έρθει στην Ελλάδα θα είναι ο αγαπημένος μας ήρωας...