"Δεν μου αρέσει ο τρόπος που παίζουμε εδώ κι έναν μήνα" είπε ο "Γκόρντι". Τι να πει κανείς γι' αυτή τη δήλωση του προπονητή; Να πει ότι άρχισε την αυτοκριτική; Μάλλον. Να πει ότι κατάλαβε ότι κακώς έφυγε ο Καστλ, που μετά τον Δεκέμβριο άρχισε να θυμίζει τον καλό Καστλ; Δύσκολα. Να πει ότι φταίει για όλα η... διαιτησία; Ευτυχώς, δεν το έκανε αυτό. Να πει ότι φταίει ότι η νέα επιλογή στη θέση του παππού Τερέλ "ακόμη ψάχνει τα πατήματα της" (όπως πολλοί γράφετε στις απόψεις σας);
Ο Γκόρντον θα πρέπει να μας πει τι γίνεται και η ομάδα "κολλάει" σε μια ζώνη, όπως έγινε και με την Ούλκερ, όπως έγινε και με τις άλλες ομάδες, με τη Μακάμπι, με τον Ολυμπιακό. Εδώ παρένθεση: προσέξτε, βέβαια, ποιες ομάδες αναφέρω. Όχι τον Ιωνικό Λαμίας του Μπάνε-ποτέ-δεν-πρόκειται-να-μαθω-άρα-και-να-διδάξω-αμυνα-Πρέλεβιτς; Μακάμπι και Ολυμπιακό. Ναι, και Ούλκερ, η οποία εμένα - προσωπικώς - ποτέ δεν μου άρεσε ως ομάδα. Πες μας, λοιπόν, βρε Γκόρντι, που τόσο σε στηρίξαμε και θα σε στηρίξουμε (γιατί είσαι προπονητής του Άρη, όπως στηρίζουμε κάθε "θεσμό" σε κάθε ομάδα - πολύ παλιομοδίτικο αυτό,ε;), πώς γίνεται να έχεις έναν καλό σουτέρ και αυτός να κάνει 6 τρίποντα σε όλον τον αγώνα, μαρκαρισμένα τα 4? Ας αφήσουμε τα προπονητικά, ο Άρης θέλει το "κλικ" για να κάνει το κάτι παραπάνω, και πέρσι το ήθελε και δεν το βρήκε, και φέτος αυτό ψάχνει. Δεν ξέρω αν μπορεί να το δώσει αυτό το "κλικ" ο προπονητής ή η προσωπικότητα των παικτών, αλλά είναι φανερό ότι μέχρι στιγμής κανείς απ' τους δύο δεν μπορεί. Δεν μπορεί παραπάνω, γιατί μέχρι τώρα με όσα έχουν κάνει, είναι για εμάς πετυχημένοι. Με αυτό το μπάτζετ και με 1200 διαρκείας, μια χαρά είναι και να λέμε και "ευχαριστώ". Έτσι, γιατί το νόμισμα έχει δύο όψεις. Και την κριτική γιατί θέλουμε τις ομάδες να κερδίζουν πάντα, και τη ρεαλιστική που λέει ότι "κι εδώ που είμαστε, μπράβο". Εσείς με ποια είστε;
Ο Γκόρντον θα πρέπει να μας πει τι γίνεται και η ομάδα "κολλάει" σε μια ζώνη, όπως έγινε και με την Ούλκερ, όπως έγινε και με τις άλλες ομάδες, με τη Μακάμπι, με τον Ολυμπιακό. Εδώ παρένθεση: προσέξτε, βέβαια, ποιες ομάδες αναφέρω. Όχι τον Ιωνικό Λαμίας του Μπάνε-ποτέ-δεν-πρόκειται-να-μαθω-άρα-και-να-διδάξω-αμυνα-Πρέλεβιτς; Μακάμπι και Ολυμπιακό. Ναι, και Ούλκερ, η οποία εμένα - προσωπικώς - ποτέ δεν μου άρεσε ως ομάδα. Πες μας, λοιπόν, βρε Γκόρντι, που τόσο σε στηρίξαμε και θα σε στηρίξουμε (γιατί είσαι προπονητής του Άρη, όπως στηρίζουμε κάθε "θεσμό" σε κάθε ομάδα - πολύ παλιομοδίτικο αυτό,ε;), πώς γίνεται να έχεις έναν καλό σουτέρ και αυτός να κάνει 6 τρίποντα σε όλον τον αγώνα, μαρκαρισμένα τα 4? Ας αφήσουμε τα προπονητικά, ο Άρης θέλει το "κλικ" για να κάνει το κάτι παραπάνω, και πέρσι το ήθελε και δεν το βρήκε, και φέτος αυτό ψάχνει. Δεν ξέρω αν μπορεί να το δώσει αυτό το "κλικ" ο προπονητής ή η προσωπικότητα των παικτών, αλλά είναι φανερό ότι μέχρι στιγμής κανείς απ' τους δύο δεν μπορεί. Δεν μπορεί παραπάνω, γιατί μέχρι τώρα με όσα έχουν κάνει, είναι για εμάς πετυχημένοι. Με αυτό το μπάτζετ και με 1200 διαρκείας, μια χαρά είναι και να λέμε και "ευχαριστώ". Έτσι, γιατί το νόμισμα έχει δύο όψεις. Και την κριτική γιατί θέλουμε τις ομάδες να κερδίζουν πάντα, και τη ρεαλιστική που λέει ότι "κι εδώ που είμαστε, μπράβο". Εσείς με ποια είστε;
* Λεζάντα: Το χέρι της Ορθούλας και το βλέμμα του Δρόσου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου