Η κουτρουβάλα του Άρη

Πάλι καλά να λες... Γιατί θα μπορούσε να χάσει ο Άρης, που... κέρδιζε με 17 πόντους, στο β΄ ημίχρονο! Κι όμως το έκανε ντέρμπι, κι αν δεν έβαζε το τρίποντο ο Καλαιτζής, θα έχανε. Ευτυχώς υπάρχουν παίκτες όπως ο Ράιτ, που είναι τόσο "κρύοι", που παίρνουν τη μπάλα και ξέρουν πως να την βάλουν μέσα. Έτσι κέρδισε ο Άρης. Γιατί ο Ράιτ πήρε τη μπάλα και έκανε τρία ντράιβ. Έβαλε δύο, έβαλε τρίτο και πήρε και φάουλ, και μετά έβαλε και ένα μακρινό σουτ. Τα υπόλοιπα πιστεύω τα είδατε, κοντέψατε να σπάσετε απ' την αγωνία και τα νεύρα σας καμιά καρέκλα ή κανά τασάκι (πάντως στο γραφείο κάτι τέτοιο πήγε να γίνει!), και μετά ηρεμήσατε και είπατε: "πάλι καλά". Έλα όμως που είναι φανερό ότι η ομάδα θέλει ένα ταρακούνημα μια και καλή, μπας και γλιτώσουμε κανένα έμφραγμα την Πέμπτη. Γιατί δε γίνεται να παίζει τρία λεπτά στο πρώτο ημίχρονο ο Τσαλδάρης και μετά να μπαίνει στο... 40 και να πηγαίνει ο καημένος, κρύος - κρύος, στις βολές. Και με τον Ουάσιγκτον τα έχουμε πει εκατό φορές, αλλά δεν θα το προχωρήσουμε γιατί στηρίζουμε την ομάδα στα δύσκολα και δεν πανηγυρίζουμε, όπως πανηγύριζαν κάποιοι στα τηλέφωνα και στα μέιλς, επειδή ο Άρης κόντεψε να χάσει απ' το Μαρούσι. Και θέλουν αυτοί να λέγονται Αρειανοί; Εντάξει, σε κανέναν δεν άρεσε ο τρόπος που έπαιξε η ομάδα. Σε κανέναν δεν άρεσε το κοουτσάρισμα του Καναδού. Σε κανέναν δεν άρεσε που στο πρώτο παιχνίδι δεν έπαιξε ο Σάββας και σε αυτό ήταν ο καλύτερος παίκτης, μαζί με τον Ράιτ. Και σε κανέναν δεν αρέσει η "ασυλία" του προπονητή στον Ουάσιγκτον, ακόμη και σε αυτόν τον Μάσεϊ, που όλο παραπονιέται και όλο κάνει του κεφαλιού του (τέσσερα... τρίποντα;). Αλλά εκεί που κόντεψα κι εγώ να σπάσω το γραφείο ήταν στα 5 δευτερόλεπτα του Ντάριους! Πω, πω, ένα λεπτό πριν τη λήξη... Τι να πεις;
Παιδιά, ο Άρης κέρδισε. Θέλατε να γράφαμε "μπινελίκια" για τον αποκλεισμό; Εύκολο. Το αποτέλεσμα θα μετρούσε και τώρα αυτό είναι που μετράει και πάλι. Η ομάδα θέλει - επιμένω - στήριξη στον αγώνα της Πέμπτης και να πω και κάτι... διοικητικό;
Ας έπαιρνε ο κόσμος πάνω από 1300 διαρκείας (αν είναι τόσα) για να μην είναι ο τάδε παίκτης ή ο δείνα προπονητής. Έτσι είναι το "αβγό του Κολόμβου" για εμάς. Ο κόσμος στηρίζει τις ομάδες και όχι οι ομάδες τον κόσμο. Οι ομάδες απλά τον πορώνουν περισσότερο (καλά, χθες, από... πόρωση άλλο τίποτα!). Άντε, ηρεμήστε και τα λέμε την... Πέμπτη.
* Ο Σούλης το πάλεψε το ματς. Αλλά έβγαλε τον Στίβενσον όταν ο Ράιτ του έβαλε ένα καλάθι, και μετά ο Μπρέισι έβαλε άλλα δύο. Όμως απέδειξε και πάλι πως οι Έλληνες προπονητές είναι, μερικές φορές, καλύτεροι από κάποιους ξένους (φιου, φιου, σφυρίζω αδιάφορα).
* Ωραιό ρεπορτάζ είπε η κρατική τηλεόραση για το Μαρούσι - Άρης. "Κέρδισε ο Άρης και ισοφάρισε σε μια-μία τις νίκες". Ούτε λέξη για τις βλαχομαγκιές των πενηντάρηδων... οπαδών, ούτε γι' αυτόν που μπήκε και χτύπησε τον Καλαιτζή.
* Αλήθεια ο νόμος Ορφανού εκεί δεν... ισχύει; Μόνο στα γήπεδα της Θεσσαλονίκης;