Ο Άρης έχει συνολικά στο πρωτάθλημα, μέχρι στιγμής 115 στα 325 τρίποντα! Δηλαδή ένα ποσοστό 35%. Και όμως συνεχίζει να σουτάρει αδιακρίτως.
Πιο αναλυτικά; Είχε 6 στα 29 με τον Πανελλήνιο το Σάββατο, ποσοστό 20%. Είχε 8/21 με τον Πανιώνιο, ποσοστό 38%, όταν και κέρδισε. Είχε 14/29, ποσοστό 48% μέσα στα Τρίκαλα, όταν και πάλι κέρδισε. Είχε 16 στα... 41 τρίποντα, όταν και έχασε απ' τη Μπνέι Χασαρόν, στο γνωστό καταστροφικό ματς, ήτοι ποσοστό 39%. Είχε 8 στα 21 (38%) με τον Πανελλήνιο, στο "Παλέ", όταν και έχασε με 72-77.
Πόσο μας κάνουν όλα αυτά, στους τελευταίους πέντε αγώνες; 141 τρίποντα! Θυμάμαι και τις δηλώσεις του Αντρέα Ματσόν, πριν το ματς με τον Πανελλήνιο, που έλεγε ότι "εφ' όσον έχουμε τέτοιο ποσοστό στα τρίποντα, θα ξαναπάρουμε αυτές τις προσπάθειες".
Ας μην αρχίσουμε να μετράμε τα ριμπάουντ των αντιπάλων, και σχολιάσουμε τη γενική εικόνα της ομάδας, που δε φαίνεται να έχει ένα σύστημα της προκοπής για τον καλύτερο σουτέρ της, που είναι ο Κλαρκ. Σκριν στην κορυφή και τρίποντο, δεν είναι σύστημα, το κάνουμε στο Ποσειδώνιο άνετα όλοι. Είναι η όλη φιλοσοφία που αρχίζει να μην αρέσει, όχι τόσο στην άμυνα, όπου φαίνεται ότι δεν υπάρχει διάθεση (γιατί όλοι ξέρουμε ότι η άμυνα είναι θέμα διάθεσης κυρίως), αλλά στην επίθεση. Οι ψηλοί δεν εμπνέουν, οι κοντοί δε βάζουν και ήρθαν αυτές οι ήττες. Το ζητούμενο είναι, πλέον, η νίκη με τον Ολυμπιακό. Ο οποίος κέρδισε με 40 πόντους διαφορά τον αγώνα με το Αιγάλεω, αλλά είναι κρίμα να συγκρίνουμε αυτούς τους αγώνες. Ούτε οι "ερυθρόλευκοι" είναι σε καλή κατάσταση. Έχουν όμως "μονάδες" που μπορούν να κάνουν τη διαφορά - ο Γκριρ με το σπαστικό αριστερό σουτ είναι η κυριότερη για μένα. Ο αγώνας με τον Ολυμπιακό είναι ιδιαίτερα κρίσιμος. Γιατί μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν εκτός έδρας αγώνες στην Αθήνα που θα κρίνουν πολλά.
* Αύριο στο "Μ" αξίζει τον κόπο να διαβάσετε μια είδηση σχετικά με τον αγωνιστικό σχεδιασμό του Άρη για τη συνέχεια της σεζόν.
* Χρόνια Πολλά, μπασκετάρα μας.... Σαν αύριο, 19/1, το... 1892, έγινε ο πρώτος αγώνας μπάσκετ στο κλειστό γυμναστήριο της YMCA στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης. Ξέρετε, τότε που έβαλαν μια καρέκλα στον τοίχο, ή μήπως ένα καλάθι για ρούχα, και πετούσαν τη μπάλα μπας και μπει. Όπως κάνουν ορισμένοι φέτος που παίρνουν εκατομμύρια!
7 σχόλια:
Μερικές παρατηρήσεις:
1ον. Η άμυνα δεν είναι κυρίως θέμα διάθεσης. Η ατομική άμυνα μπορεί όντως να είναι. Η ομαδική με την αλληλοκάλυψη που χρειάζεται και η αποτελεσματικότητα στο rebound είναι θέμα προπόνησης και ικανότητας.
2ον. Οι σουτέρ της ομάδας είναι πολύ καλοί: Τσαλδάρης, Μάρσαλ, Κλαρκ, αλλά και Ηλιάδης, Αργυρόπουλος, Γκαβέλ. Οι ψηλοί επίσης έχουν λίγο πολύ το τρίποντο (Νέλσον, Μπάρλος, ακόμα και Σέκουλιτς). Γιατί να μη σουτάρουν; Στον αγώνα με τον Πανελλήνιο τα περισσότερα από τα (χαμένα) σουτ ήταν ελεύθερα. Γιατί πρέπει να "γυρίζει η μπάλα" για ένα αμφίβολο δίποντο;
3ον. Το συγκεκριμένο παιχνίδι χάθηκε εκτός από τα τρίποντα και από το απαράδεκτο νεκρό διάστημα του πρώτου ημιχρόνου, τα αβίαστα λάθη που οδηγούσαν στον αιφνιδιασμό και τα εκνευριστικά χαμένα αμυντικά rebound (και την έλλειψη επιθετικών)
4ον (συνεπώς). Το ζητούμενο είναι ένας ψηλός που θα μπορεί να κατεβάζει rebound, επιθετικά -φαίνεται πόσο λείπουν οι δεύτερες επιθέσεις του Μάσει, να βάζει μερικά εύκολα καλάθια και αμυντικά -να εμπνέει εμπιστοσύνη στη σκληρή άμυνα ότι δε θα πάει στο βρόντο από δεύτερες και τρίτες προσπάθειες.
5ον. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Πανελλήνιος έχει καλύτερες προδιαγραφές από τον Άρη. Το έχει αποδείξει σε πολλά δύσκολα ματς (δύο "τελικούς" με Άρη και με τον Παναθηναϊκό). Ο Άρης θέλει βελτίωση -όχι μόνο ως τα στάνταρ του αλλά και παραπάνω- για να ανταπεξέλθει.
όταν διαβάζεις ότι ο αργυρόπουλος και ο γκαβέλ είναι καλοί σουτέρ χάνεις κάθε επιθυμία για διάλογο. Για Νέλσον κάνω πως δεν το βλέπω.
Άσχετα εαν ο αργυροπουλος ή ο γκαβελ ειναι καλοι σουτέρ,που δεν ειναι και οι καλυτεροι, το ζητημα ειναι οτι η ομαδα εχει χασει το τσαγανο και το παθος της.Δεν μπορει μεσα σε τοσο λιγο χρονικο διαστημα να παιζει το μπασκετ του περσινου Αρη του Χερμπερτ. Τριποντο στο τριποντο, ψιλοι για γλαστρες στην επιθεση, μηδεν μπλοκ αουτ, νωθροι στην προσωπικη αμυνα, ολιγορια στα ριμπαουντ, αβιαστα λαθη, βιαστικες επιθεσεις και προπαντος χωρις να βγει ενα συστημα στην επιθεση ολοκληρο. Το μονο που ελειπε ηταν το πυρηνικο οπλο ο ουασινγκτον!
Νομιζω οτι αυτο το παιχνιδι ηταν το χειροτερο που θα μπορουσε να παιξει ο Αρης.
Η ψυχολογια ειναι ενας σημαντικος παραγοντας που δεν πρεπει να ξεχναμε, αλλα δεν ειναι και η δικαιολογια που διαγραφει ολα τα αλλα.
Και εξηγουμαι λεγοντας οτι:
α.Η ομαδα εχει προβλημα οταν οι αντιπαλοι παιζουν με μεγαλοσωμους σεντερ, και ο Αρης εκτος του οτι δεν εχει εναν ΠΟΙΟΤΙΚΟ(το τονιζω) βαρυ σεντερ, δεν χρησιμοποιει ουτε το σκορδιλη που εστω καποιες αμυνες θα μπορουσε να τις κανει.
β.Δεν μπορει να παιζεις με τον πανελληνιο 2 φορες και ο Αρης να μην μπορει να σταματησει αυτο το ρημαδι το πικ εν ρολ (κοντος ψηλος). 40 φορες το εκαναν.Το βλεπει ο Ματσον 40 φορες και δεν μπορει να το αντιμετωπισει.Ουτε την αμυνα δεν αλλαξε για να προσαρμοστει. Ενα μπραβο στον κυριο ζουρο που με απλες κινησεις εκανε ματ στον ιταλο.
γ.Ο ηλιαδης που τοσο πολυ τον συμπαθω και τον στηριζω, στα τελευταια παιχνιδια εκανε τοσα πολλα αβιαστα λαθη που καποιες φορες εβλεπες στα ματια του την εκφραση "μα γιατι δεν με κανει αλλαγη ο κοουτσ?".
δ.Η ομαδα αντιμετωπιζει προβλημα οταν ο αντιπαλος πλει μεικερ ειναι ψηλος και ο κλαρκ ποναει στην αμυνα αλλα και δυσκολευεται στην απιθεση.Καλοι οι αλλοι 2 αλλα νομιζω οτι το καλυτερο 2δυμο θα ηταν καλαιτζης και γκαβελ μαζι με κλαρκ.Ο καλαιτζης για να δινει ποιοτικα λεπτα και σιγουρια και ο κλαρκ να περναει στο 2 με ασφαλεια και οχι να φοβασαι με τους αλλους 2.
Θα μπορουσαμε να αναφερουμε και αλλα πολλα, αλλα οτι και πουμε, τα πραγματα την δεδομενη χρονικη στιγμη και χωρις αλλαγες στο ροστερ ειναι απλα.Ο Αρης θελει το τσαγανο του πισω. Την θεληση να τα δωσει ολα.Μονο ετσι μπορει να κανει πολλα πραγματα δεδομενου οτι οι δυνατοτητες του ροστερ ειναι αυτες που ξερουμε. Και δεν το λεω υποτιμητικα γιατι φετος ο Αρης αν εξεραισουμε τα 2 με 3 τελευταια παιχνιδια, ειναι αυτο που ζητουσε ο κοσμος εδω και καιρο και το γουσταρει.Ομαδα με σαφεις προσανατολισμους, σκυλισια αμυνα και παθος που τσακιζει κοκαλα.Αλλωστε και ταλεντο πολυ εχει αλλα πρεπει να το δουμε οπως και στον πρωτο γυρο. Ελπιζουμε οτι με τον Ολυμπιακο θα επιστρεψουμε στις καλες εμφανισεις.
Και δεν λεω νικες γιατι αν παιξει και τα δωσει ολα και χασει, ο Αριανος θα φυγει απο το παλε ευχαριστημενος και θα χειροκροτησει κιολας.
ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ;;;
ΝΟΜΙΖΩ Ο ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟΣ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ...
ΑΠ ΟΛΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΩ ΕΙΝΑΙ Η ΕΜΦΑΝΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΑΘΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ ΣΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ Κ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ...
Ο ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΟΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΑΙΞΕΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΠΑΣΚΕΤ κ ΒΛΕΠΕΙ ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΜΑΣ...
ΝΟΜΙΖΩ ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΟ ΤEAM Κ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ...
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΟΣΦΠ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΙΑΚΟ...
ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ !!!
ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΕ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΠΙΟ ΣΥΧΝΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ...
Φίλε argram, αν θεωρείς καλούς σουτέρ μόνο το Reggie Miller και το Lary Bird, το δέχομαι. Πάντως οι δύο που τόνισες ήταν οι τελευταίοι στη λίστα που ανέφερα. Και τα τεσσάρια που "έχουν τρίποντο" προφανώς δε θα είναι και οι καλύτεροι σουτέρ. Γι' αυτό και παραμένουν τεσσάρια.
Όπως και να'χει το πράγμα, προσωπικά τουλάχιστον δε σου ζήτησα κανένα διάλογο...
Κατά τα άλλα, η έλλειψη βαρύ σέντερ (εξ' ου και η ανάγκη απόκτησης ψηλού) και οι κοντοί πλέι μέικερ (επιλογή της σχεδίασης της ομάδας) είναι εγγενή προβλήματα - Κλάρκ, Αργυρόπουλος και Γκαβέλ είναι πολύ κοντοί. Δεν ξέρω αν κάποιος από αυτούς μπορεί να μαρκάρει (έρχεται...) τον Παπαλουκά. Ο μόνος που -υψομετρικά- μπορούν να μαρκάρουν είναι ο Γκριρ. Άρα θα ελπίζουμε (τι οξύμωρο) στην παρουσία του ώστε να επιτρέπει την παρουσία αρειανού πλέι μέικερ χωρίς δεδομένο miss match.
Το πάθος και η "ψυχολογία" είναι αυτές που έχουν τον Άρη στην τρίτη θέση προς το παρόν. Αλλά δε φτάνουν. Και φυσικά δεν έχει ο Άρης το μονοπώλιο.
Και κάτι τελευταίο...Ήττα από τον Ολυμπιακό δε μπορεί να με κάνει να φύγω ευχαριστημένος από το παλέ, όπως κι αν έρθει αυτή. Γιατί θυμάμαι εποχές παρακμής της ομάδας, που ακόμα είχε τη δυνατότητα να κερδίζει τους πρωτοπόρους. Πόσω μάλλον τώρα που διεκδικεί ευρωλίγκα.
Η άμυνα είναι θέμα διάθεσης - πως θα χαμηλώσεις το κέντρο βάρους του σώματος σου, πως θα ακολουθήσεις με πλάγια βήματα τον προσωπικό σου αντίπαλο, πως θα κάνεις "μπλοκ άουτ", πως θα κοιτάς με το ένα μάτι τον αντιπαλο και με το άλλο τη μπάλα, ΑΥΤΑ ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΚΩΝ.
Αν δεν έχεις όρεξη να κυνηγήσεις, να βουτήξεις για τη μπάλα, αν δεν θέλεις να πηδήξεις για ριμπάουντ, αν δεν πηγαίνεις εγκαίρως για "βοήθειες", τότε σαφώς και η ομαδική άμυνα πάει περίπατο.
Απλοικά, λοιπόν, η άμυνα είναι ΚΑΙ θέμα διάθεσης και μετά τεχνικής, ενώ η επίθεση είναι πρώτα θέμα τεχνικής.
Ο Άρης μέχρι στιγμής είχε διάθεση να παίξει άμυνα. Κυνηγούσε, πάλευε, όλοι βουτούσαν για τη μπάλα, όλοι έτρεχαν. Τελευταίως δεν το κάνουν... Όταν με τον Πανελλήνιο ο Σκορδίλης είχε 2 επιθετικά ριμπάουντ και όλοι οι υπόλοιποι 3, τότε καταλαβαίνετε...
Afou eimaste opos eimaste (xoma), toulaxiston as parei ligo xrono o Skordilis. Olo kai kati parapano na prosferei apo kapoious allous pou boltaroun...
Δημοσίευση σχολίου