Καθόμουν και σκεφτόμουν τι ματσάρα θα δουμε πάλι το βράδυ. Ωραίο πράγμα το μπάσκετ, δεν μπορείς να πεις. Το ζεις, άμα το γουστάρεις, αλλιώς κάνεις "ζάπινγκ" και βλέπεις Καλομοίρα ή ακούς ραδιόφωνο, τους αντιμπασκετικούς άσχετους. Βράδυ Τετάρτης, βράδυ Πέμπτης και γι' αυτούς που έχουν καλά δορυφορικά συστήματα και βράδυ Τρίτης. Ματσάρες, Κίμκι - Μπανταλόνα, για παράδειγμα ή το σημερινό του Άρη...
Α, παρεπιπτόντως - τι έγινε με τον Πριτζιόνι; Τα γράφαμε και ορισμένοι "ξίνισαν", γιατί πίστεψαν ότι πλέιμεϊκερ είναι αυτός που δείχνει με το χέρι το "1" και δίνει την πάσα στον σούτινγκ... γκαρντ και στο... ελ (μεγάλες στιγμές). Άντε το πολύ να κάνει ένα - δύο τρίποντο και καμιά "μπούκα" με το κεφάλι κάτω, όπως ο Γιαννάκης... Ο Πριτζιόνι δεν είναι Πάρκερ, δεν είναι Νας, δεν είναι Κιντ. Είναι όμως τύπος που παίζει γρήγορο μπάσκετ, που βλέπει καλά το γήπεδο και αν χρειαστεί και ανάμεσα απ' τα... σώματα των αντιπάλων (σικ). Ο πρώτος αγώνας με δικαίωσε πολύ πικρά... Δώδεκα πικ εντ ρολ είχαν κάνει οι Βάσκοι, αν θυμάστε...
Ελπίζουμε ότι δεν θα έχει πρόβλημα και σήμερα η άμυνα του Άρη...
Τώρα που είπα πίκρα... Μια διαπίστωση έκανα βλέποντας τον Κόμπι Μπράιαντ στα βίντεο του ΝΒΑ - αν δεν είσαι φίλος του Άρη, τότε στο μπάσκετ δεν έχεις "στον ήλιο μοίρα". Αν είσαι φίλος του ΠΑΟΚ οφείλεις να δεις "πίσω" απ' τη "βιτρίνα", γιατί το ότι ήρθε ο Κουτλουάι δε σημαίνει ότι λύθηκαν όλα σου τα προβλήματα. Αν είσαι φίλος του Ηρακλή οφείλεις να έχεις επίγνωση της πραγματικότητας. Αλλά τη δεδομένη χρονική στιγμή και πιστεύω και για τα επόμενα 2-3 χρόνια μόνο ο Άρης θα "κρατά" ψηλά το μπάσκετ της Θεσσαλονίκης. Και μη νομίζετε ότι το λέω για "γλύψιμο" (μπλιαχ), αλλά γιατί οι αντικειμενικοί μη Αρειανοί θα παραδεχθείτε ότι έτσι είναι. Αλλά επειδή ίσως βαθιά μέσα σας (μας, τους) το έχετε ήδη καταλάβει, γι' αυτό και έχετε αποτραβηχθεί απ' τις ομάδες σας. Και τις έχετε αφήσει μόνες, στο έλεος του... Σαξώνη και του Πάππα. Τα λέμε το βράδυ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου