Ξεφτιλίστηκαμε

Και για τους δύο αγώνες "έπεσα έξω". Με διέψευσαν και οι δύο, άσχετα αν ο ΠΑΟΚ πάλεψε ηρωικά και ανέτρεψε διαφορά 19 πόντων σε 7 λεπτά. Ο Άρης όμως έπαιζε για να προστατέψει μια διαφορά... 22 πόντων. Έλεος! Γράψτε τα εσείς, εγώ θα επανέλθω το βράδυ!

Απαντήσεις στις ερωτήσεις και... τούμπαλιν!

Καλησπέρα σε όλους (αν και λίγο αργά! Η ώρα πήγε 24.05!, σίγουρα όλοι θα είστε έξω σε κανένα μπαρ ή κλάμπ ή... ταβέρνα!)
1) μπορεί ο Σταυρόπουλος να είπε όσα λένε όλοι οι φίλοι του ΠΑΟΚ, αλλά εγώ πιστεύω ότι η χρονική στιγμή δεν ήταν η κατάλληλη. Εντάξει, ξέρουμε όλοι ότι φταίει ο Πανελούδης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα αφήσουμε την ομάδα να διαλυθεί. Δηλαδή είναι λύση να μην πηγαίνεις στο γήπεδο; Έτσι το βλέπω εγώ, μπορεί να κάνω και λάθος.
2) Ο Χέρμπερτ πληρώνει το τίμημα των πολλών νεαρών Αμερικανών στην ομάδα. Είναι ταλεντάρες όλοι - Μάσεϊ, Ράιτ, Τέρι, Ουάσιγκτον, κανείς δεν αμφιβάλλει - αλλά δεν ήταν σταθεροί και αυτό δεν είναι και εύκολο σε τέτοια σεζόν. Μην ξεχνάτε ότι έχασε έναν τελικό Κυπέλλου απ' τη διαιτησία... Δεν τον υπερασπίζομαι, αλλά με 150 χιλιάρικα πείτε μου εσείς ποιος άλλος ξένος προπονητής θα ερχόταν...
3)και του χρόνου ο προπονητής του Άρη πιστεύω ότι θα είναι ξένος.
4) Ο Πεδουλάκης έχει καλές σχέσεις και με παίκτες και με μάνατζερ, όπως επιδιώκουν να έχουν όλοι οι προπονητές. Το όνομα του Πεν ήταν ένα τυχαίο παράδειγμα...
5) Όπως είναι τώρα το μπάτζετ του Άρη δεν "χωράει" ούτε Κακιούζη, ούτε καν Χατζηβρέττα (600 συν μπόνους). Ας μην τρέφουμε αυταπάτες, με 1500 διαρκείας.
6) Φυσικά θα αστειευόμαστε όταν λέμε για Διαμαντίδη και Σοφοκλή, έτσι;
7) Ο Κατσικάρης έχει τόσο καλό συμβόλαιο με την Παμέσα, που ούτε στην Εθνική δε θα ερχόταν. Οι Ισπανοί δεν επιτρέπουν παράλληλη απασχόληση. Σας θυμίζει κάτι;

Τα νέα του... ΑΝΤ-1

Προπονητολογίας το ανάγνωσμα, μέρος δεύτερο. Κι όλα αυτά ενώ το ματς στην Κυψέλη προσφέρεται σε ένα πολύ ωραίο ποσοστό για το "διπλάκι". Ρεπορτάζ για την ομάδα του Ηλία δεν αντέχω να κάνω, πόσο μάλλον να το "μεταφέρω" στο "μπλογκ"! Έλεος, καλύτερα να βλέπω την κυρία(βλ. φωτό). Ας σοβαρευτούμε.

Διάβασα στα 35 σας σχόλια - δυο - τρία είναι και δικά μου - πολλές και καλές απόψεις. Συμφωνώ για το θέμα του μπάτζετ, της σχέσης αυτού με την όποια επιλογή, όπως και με την "δυναμική" που έχει κάποιος προπονητής, όπως πολύ σωστά διάβασα σε ένα απ' τα τελευταία. Τι μπορεί να φέρει ένας προπονητής σε μια ομάδα...

Π.χ. ο Κακιούσης - τυχαίο εντελώς το όνομα - μπορεί άνετα να μιλήσει στον Ταπούτο, στον Παυλίδη, στον Δέδα, στον Παπαϊωακείμ. Ο Πεδουλάκης π.χ. έχει καλή σχέση με καλούς μάνατζερ, οπότε μπορεί πιο εύκολα να προσεγγίσει έναν... π.χ. Αντρέ Χάτσον ή έναν Σκούνι Πεν.

Ας μην το "πλατιάσουμε" όμως. Το "πακέτο" απαιτείται να είναι "φουλ". Όχι μόνο ταλέντο, όχι μόνο αυστηρός, όχι μόνο "ξύπνιος" στον πάγκο, όχι μόνο "όνομα στην αγορά", αλλά... όλα μαζί! Δυστυχώς. Ή τουλάχιστον να τα έχει σε μεγάλο βαθμό, ή έστω τα περισσότερα απ' αυτά.

Και προσέξτε, μιλάμε εντελώς υποθετικά, γιατί μπορεί ο Άρης του Χέρμπερτ που όλοι στηρίζουμε επειδή εκπροσωπεί τον θεσμό που λέγεται "προπονητής του Άρη", να κάνει αυτό που ορίζουν οι δυνατότητες του σαν ομάδα (το λένε και οι ψήφοι σας στο διπλανό γκάλοπ, άλλωστε). Να φτάσει στον ημιτελικό του πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό, με μειονέκτημα έδρας και εκεί να κάνει το... μπάμ! Μετά θα λέμε να μείνει; Εγώ θα το πω... Εσείς;

* Λίγα "μίντια" να γράψουμε; Δυναμώνει το "Μετρόπολις", κι άλλο. Οι "μεταγραφές" του πολύ "ηχηρές".

* Έξαλλοι είναι αρκετοί μπασκετικοί δημοσιογράφοι με έναν συνάδελφο τους που έγραψε πράγματα εναντίον... συναδέλφου. Πρώτη φορά είναι ή τελευταία; Αυτό αναρωτιέμαι... Αφού ο άνθρωπος είναι ψυχάκιας.

* Οι δηλώσεις του "Μάτζικ" Σταυρόπουλου έκαναν αίσθηση. Μόνο που ο Νίκος έκανε λάθος, πιστεύω, λέγοντας ότι "δεν πάω στο γήπεδο". "Άσε να πάμε εμείς, Νίκο, που και στα δύσκολα στηρίζουμε αυτό που αγαπάμε", θα μπορούσε να πει κάποιος ΠΑΟΚτσής. Πιστεύω ότι αν το καλοσκεφτεί, στην κατάσταση που είναι ο ΠΑΟΚ, θα μετανιώσει και θα πάει. Και δεν θα λέει "τι μπάσκετ είναι αυτό που παίζουμε" παραμονές αγώνα. Νίκο, να πας κι εσύ, και με χάλια μπάσκετ, τι να κάνουμε; Στα καλά πάνε όλοι, στα δύσκολα πάνε οι μάγκες...

* Ξεχάστε τη συγχώνευση με το Πανόραμα εσείς οι Ηρακλειδείς. Το "δίδυμο" είναι πιο κοντά με τη Λαμία. Τρίτη χρονιά στην Α2΄. Εντάξει, δεν πειράζει. Δική σας επιλογή ήταν...

Προτάσεις για προπονητή

Επειδή κάθε μέρα παίρνω καμιά εικοσαριά μέιλ για τον Χέρμπερτ, και δεν έχω τον ρόλο του υπερασπιστή του, αλλά αυτού που πρέπει να καταγράφει όσα βλέπει και να "πασπαλίζει" όλα αυτά με την προσωπική του άποψη, σας προ(σ)καλώ να προτείνετε εσείς τον... επόμενο προπονητή του Άρη.
Σημείωση: το παρόν σημείωμα αποτελεί μια προσωπική άποψη και μην βιαστεί κανείς να πει ότι "τα γράφει για να κάνει... κακό στην ομάδα"! Για όλα είναι ικανοί μερικοί...
Και για να σας βοηθήσω, σας παραθέτω και ορισμένα ονόματα που μου έρχονται τώρα που το σκέφτομαι...
1) Γιώργος Μπαρτζώκας: ανερχόμενος, διαβασμένος, νέος και διψασμένος. Δίπλα στον Γιαννάκη και στον Αγγέλου τόσα χρόνια, όλο και κάτι θα έμαθε για άμυνες. Οι 48 πόντοι δεν το λένε, η γενικότερη φιλοσοφία του το λέει.
2) Αργύρης Πεδουλάκης: με το μπάτζετ που έχει ο Άρης, ο Αργύρης μπορεί να φέρει ξένους "θαύμα". Είναι μαχητής και δουλεύει πολύ στην προπόνηση. Δεν αφήνει τους βοηθούς να κάνουν αυτοί την προπόνηση, όπως κάνουν οι περισσότεροι άλλοι. Και μερικοί... νεοσσοί!
3) Αντρέα Ματσόν: γιατί, τώρα είναι καλός; Σίγουρα θα είναι πιο έμπειρος απ' το τι σημαίνει Άρης, όπως είναι σίγουρο ότι θέλει να έρθει... Τα υπόλοιπα τα ξέρει ο κόσμος, τον έχει ζήσει και έχει κριθεί.
4) Λευτέρης Κακιούσης: είναι "ελεύθερος" και η παρουσία του μπορεί να βοηθήσει να έρθουν καλοί Έλληνες παίκτες. Αν αυτό είναι "συν" για κάποιον προπονητή για τον Άρη, είναι άλλο θέμα. Μετά τον Ηρακλή όμως, δεν τα κατάφερε ούτε στο Μαρούσι, ούτε στην ΑΕΚ. Έχει όμως ατού την άμυνα, και μαζί με τον "Νικόλ" μπορεί να ξανακάνει το σούπερ δίδυμο που είχαν στον Ηρακλή. Τότε που καμιά ομάδα δεν μπορούσε να περνά το κέντρο... Α, ναι - είχαν τον Διαμαντίδη και τον Ηλιάδη...
5) Πρώην: εννοούμε τους Σάκοτα, Αλεξανδρή, Ζούρο, Μπάρτον, Μαρκόπουλο, που ο καθένας έχει τα υπέρ του και τα κατά του. Ο πρώτος έχει κάτι που μας αρέσει - μιλάει με όλο το "λόμπι" το οποίο αρχίζει να ισχυροποιείται και πάλι. Ο δεύτερος έχει κάτι που επίσης μας αρέσει: έχει "καρύδια". Παλεύει σα σκυλί... Ο τρίτος είναι μοντέρνος, ότι κι αν σημαίνει αυτό... Ο Σούλης είναι καλός προπονητής και δεν θεωρούμε "πισωγύρισμα" την επιλογή του.
6) Ευσεβείς πόθοι: Αλεξάντερ Τριφούνοβιτς της Λιέτουβος, Φώτης Κατσικάρης της Παμέσα Βαλένθια, Παναγιώτης Γιαννάκης του Ολυμπιακού, Νέβεν Σπάχια (Ταού), Σέρτζιο Σκαριόλο (ξεφεύγουμε, σε λίγο θα γράψω και τον Βουγιόσεβιτς)
7) Εκπλήξεις(;): Ντιρκ Μπάουερμαν (ο γνωστός) της Μπάμπεργκ, Χένρικ Ντέτμαν (της Εθνικής Γερμανίας), Σάσα Ομπράντοβιτς (της Κολωνίας, ο Σέρβος φαλακρός πρώην γκαρντ), Μουράτι Ντιντίν (Τούρκος, στην Φρανκφούρτη), Λούκα Παβίσεβιτς (πρώην του Πανιωνίου, νυν της Άλμπα), Φρεντερίκ Φορτέ (Λιμόζ), Ερίκ Ζιράρ (Στρασβούργο), Ερμάν Κουντέρ (Σολέ). Από Ιταλία κάτι Σακριπάντι και κάτι Λάρντο, και κάτι Κάγια, Κάχα ή όπως αλλιώς θα είναι σοκ ακόμη και για τους ίδιους, αν χτυπήσει το κινητό τους και ακούσουν: "Hello, my name is John. GM of Aris Salonica, how are you?".
Αυτόν της Σιένα μπορεί να τον πάρει;
Άντε και τώρα καληνύχτα! Μία πήγε... Αύριο πάλι.
* Αν ξεχάσαμε κανέναν (σίγουρο), μπορείτε να προτείνετε. Το blog διαβάζεται ψηλά, πολύ... ψηλά! Πού ξέρετε, μπορεί να το διαβάσει κανένας μανατζερίσκος και να προτείνει τίποτα. Θα γίνει μάγκας (θα πάρει κανά ταληράκι) και εμείς θα κρατήσουμε τη δόξα! Προλάβετε...

Τι να πουν οι Παναθηναϊκοί;

Όταν γράφαμε ότι τα πάντα κρίνονται απ' το αποτέλεσμα, ορισμένοι διαφώνησαν. Δικαίωμα τους, φυσικά. Αλλά τώρα τι να πουν για τον αποκλεισμό του ΠΑΟ με 22 εκ. ευρώ μπάτζετ; Ότι έπαιζε καλό... μπάσκετ και ότι πήρε παίκτες εγνωσμένης... αξίας; Και βγαίνει ο προπονητής του και λέει ότι: "είχαμε πρόβλημα στη θέση του πάουερ φόργουορντ, μετά την απουσία του Τσαρτσαρή" αλλά και ότι "δεν περίμενα από παίκτες τόσο μεγάλης εμπειρίας να κάνουν τόσο κακές επιλογές", θα το περίμενε κανείς; Κι όμως όλα έγιναν... Κι αν γινόταν κάτι παρόμοιο εδώ, με ανάλογα δεδομένα, ακόμη στο γήπεδο θα ήταν οι ρεπόρτερ για τα "λαικά δικαστήρια" και τα "πηγαδάκια".
Κι ο Άρης δύο νίκες έκανε, με περίπου 2.5 εκ. ευρώ μπάτζετ και ο ΠΑΟ με... 22 έκανε τρεις! Δεν μπαίνουμε στον κόπο να κάνουμε σύγκριση, απλά παραθέτουμε γεγονότα.
Όπως γεγονός είναι ότι η διοίκηση του Άρη θα πρέπει να προβληματιστεί για την απουσία του κόσμου. Ο κόσμος ήταν ανέκαθεν η "βάση" για τον Άρη, τα τελευταία χρόνια ακόμη περισσότερο. Απορώ τι περίμενε για να έχει φέτος σε κάθε αγώνα στην Ευρωλίγκα σε κάθε αγώνα γεμάτο το γήπεδο; Παίκτες καλούς; Δεν είχε κι άσχημους. Αποτελέσματα; Δεν είχε κι άσχημα, τέτοια που να δικαιολογούν 1000 άτομα με τη Λιέτουβος Ρίτας, σε αγώνα που έστω μόνο με θαύμα διεκδικούσε η ομάδα πρόκριση! Εν κατακλείδι, εμείς θεωρούμε ότι η προσπάθεια του Άρη φέτος στην Ευρωλίγκα είχε τα καλά της, είχε και τα κακά της. Θεωρούμε, ίσως να κάνουμε λάθος στην άποψη μας, αλλά αυτή είναι, πως τα καλά είναι περισσότερα απ' τα κακά. Αλλά ίσως με γεμάτο φουλ το γήπεδο να μην έχανε απ' τη Φενέρ, που ήταν ο αγώνας "κλειδί" στους "16". Και είχαμε γράψει ότι πάει για τρεις νίκες, μέσα - έξω τους Τούρκους και μέσα τη Λιέτουβος. Και προκρινόταν...
Ο Άρης έμεινε εκτός συνέχειας, και οφείλει τώρα να ξαναβγεί τρίτος, τουλάχιστον. Να συνεχίσει χωρίς να δείξει σημάδια απογοήτευσης στο ελληνικό πρωτάθλημα, και φυσικά χωρίς να δείξει σημάδια αδιαφορίας, όπως με τη Λάρισα. Είναι ένας στόχος πολύ μεγάλος γιατί το να παίζεις για τρίτη χρονιά στην Ευρωλίγκα σημαίνει πολλά, πάρα πολλά!
Περισσότερα κι αργότερα, να δούμε και τον... Ολυμπιακό!

To τίμημα των πολλών ξένων

Δεν αρέσε σε κανέναν η ήττα του Άρη στη Λάρισα. 104 πόντους δε δέχεται μια ομάδα Ευρωλίγκα, έστω και σε κακή μέρα. Τους δέχθηκε όμως ο Άρης, εκ των οποίων οι... 22 στην παράταση! Τι δείχνει αυτό; Αδιαφορία; Μπορεί... Έλλειψη συγκέντρωσης; Μάλλον.
Κακή νοοτροπία, γενικώς; Σίγουρα... Το είπε ο Χέρμπερτ άλλωστε, δεν το λέμε εμείς...
Αλλά κατά τη γνώμη μου αυτό είναι το τίμημα που πληρώνεις όταν κάνεις μια ομάδα με πολλούς ξένους. Τα τυπάκια ξέρουν ότι πρέπει να παίξουν καλά στην Ευρωλίγκα και με τους μεγάλους της Ελλάδας. Είναι η λανθασμένη νοοτροπία που είπε ο Χέρμπερτ στις δηλώσεις: "δε χαμηλώναμε το σώμα μας για να παίξουμε άμυνα". Όποιος έχει παίξει μπάσκετ, ξέρει τι σημαίνει να παίζεις χαμηλά άμυνα, να λυγίζεις γόνατα και να ακολουθείς τον αντίπαλο όπου πάει, με το ένα... μάτι στη μπάλα και το άλλο στον παίκτη σου.
Ο Άρης προφανώς - και δε θέλω να σταθώ σε παίκτη συγκεκριμένα - δεν το έκανε αυτό, γιατί 22 πόντοι - επαναλμβάνω - σε 5 λεπτά παράτασης δείχνει ότι ήταν ή ανέτοιμος για μια τέτοια προοπτική στον αγώνα ή αδιάφορος, που δε θέλω να το πιστέψω, ή απλά κακός. Όπως και να έχει, ο αγώνας με τη Λιέτουβος Ρίτας πλησιάζει και σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να πιστεύουν οι παίκτες ότι τελειώνει η σεζόν με την τρίτη θέση της κανονικής περιόδου στην Ελλάδα.
* Κάναμε λίγες ημέρες να τα πούμε, αλλά προσπαθούσαμε να ηρεμήσουμε μετά το κάζο στο... Ωραιόκαστρο, που είχαμε την ατυχία να δούμε από κοντά. Πάει το δίωρο...
* Και την άλλη μέρα το "Παλατάκι" είχε την... τιμητική του. Άλλη επιλογή κι αυτή...
* Ποιοι παίκτες θα φύγουν απ' τον Ηρακλή; Όλοι δε γίνεται, οι δύο ξένοι μπορεί...
* Τελικά ο Γκιλέσπι έφυγε απ' τον ΠΑΟΚ ή θα φύγει (κι) άλλος;
* Ποιος πρώην προπονητής αρθρογραφεί ανώνυμα σε γνωστή Κυριακάτικη εφημερίδα και γράφει διάφορα για τον Άρη; Τελευταίο που έγραψε αφορά τον... Μπαρτζώκα! Και ότι η Ολύμπια "βλέπει" Μπάρτον! Λέτε να ξέρει κάτι παραπάνω;
* Ποιος θα πάρει τη θέση του Πανοράματος, τελικά; Ή δεν ισχύει τίποτα;
* Γιατί έπαιξε ένα λεπτό στην παράταση ο Καλαϊτζής και συνολικά 23; Ο αγαπημένος μου Ντάριους είχε 4/11 δίποντα, 2/3 δίποντα, 3 λάθη και 1(!) ασίστ σε... 22 λεπτά. Πολυβόλο ο άτιμος.
* Ο Τσέρανιτς πόσα λεφτά παίρνει; Με 21 πόντους και 7 ριμπάουντ (όσα πήραν μαζί Μάσεϊ και Μότολα δηλαδή) δε δικαιούται ένα κατοσταράκι; Ο Κλιμαβίτσιους με 11 πόντους και 13 ριμπάουντ; Κανά εβδομηνταράκι; Να λείπουν οι συγκρίσεις, έτσι; Ο Τσέρανιτς έχει όντως 100 χιλιάρικα συμβόλαιο, ενώ ο Κλιμαβίτσιους παίρνει 120 χιλιάδες ευρώ, διετές συμβόλαιο, σύμφωνα με γνώστη της κατάστασης. Και έχει μπάι άουτ 70 χιλιάρικα και ατζέντη τον Καπικιόνι. Ντινγκ - ντονγκ!
* Ο Σούλης κι ο Λάππας κόντεψαν να κερδίσουν τον ΠΑΟΚ. Και πού είναι το περίεργο; Ποιον ΠΑΟΚ; με 4/23 τρίποντα έντός έδρας;

Μια πικρή διαπίστωση για τους... μη Αρειανούς

Καθόμουν και σκεφτόμουν τι ματσάρα θα δουμε πάλι το βράδυ. Ωραίο πράγμα το μπάσκετ, δεν μπορείς να πεις. Το ζεις, άμα το γουστάρεις, αλλιώς κάνεις "ζάπινγκ" και βλέπεις Καλομοίρα ή ακούς ραδιόφωνο, τους αντιμπασκετικούς άσχετους. Βράδυ Τετάρτης, βράδυ Πέμπτης και γι' αυτούς που έχουν καλά δορυφορικά συστήματα και βράδυ Τρίτης. Ματσάρες, Κίμκι - Μπανταλόνα, για παράδειγμα ή το σημερινό του Άρη...

Α, παρεπιπτόντως - τι έγινε με τον Πριτζιόνι; Τα γράφαμε και ορισμένοι "ξίνισαν", γιατί πίστεψαν ότι πλέιμεϊκερ είναι αυτός που δείχνει με το χέρι το "1" και δίνει την πάσα στον σούτινγκ... γκαρντ και στο... ελ (μεγάλες στιγμές). Άντε το πολύ να κάνει ένα - δύο τρίποντο και καμιά "μπούκα" με το κεφάλι κάτω, όπως ο Γιαννάκης... Ο Πριτζιόνι δεν είναι Πάρκερ, δεν είναι Νας, δεν είναι Κιντ. Είναι όμως τύπος που παίζει γρήγορο μπάσκετ, που βλέπει καλά το γήπεδο και αν χρειαστεί και ανάμεσα απ' τα... σώματα των αντιπάλων (σικ). Ο πρώτος αγώνας με δικαίωσε πολύ πικρά... Δώδεκα πικ εντ ρολ είχαν κάνει οι Βάσκοι, αν θυμάστε...

Ελπίζουμε ότι δεν θα έχει πρόβλημα και σήμερα η άμυνα του Άρη...

Τώρα που είπα πίκρα... Μια διαπίστωση έκανα βλέποντας τον Κόμπι Μπράιαντ στα βίντεο του ΝΒΑ - αν δεν είσαι φίλος του Άρη, τότε στο μπάσκετ δεν έχεις "στον ήλιο μοίρα". Αν είσαι φίλος του ΠΑΟΚ οφείλεις να δεις "πίσω" απ' τη "βιτρίνα", γιατί το ότι ήρθε ο Κουτλουάι δε σημαίνει ότι λύθηκαν όλα σου τα προβλήματα. Αν είσαι φίλος του Ηρακλή οφείλεις να έχεις επίγνωση της πραγματικότητας. Αλλά τη δεδομένη χρονική στιγμή και πιστεύω και για τα επόμενα 2-3 χρόνια μόνο ο Άρης θα "κρατά" ψηλά το μπάσκετ της Θεσσαλονίκης. Και μη νομίζετε ότι το λέω για "γλύψιμο" (μπλιαχ), αλλά γιατί οι αντικειμενικοί μη Αρειανοί θα παραδεχθείτε ότι έτσι είναι. Αλλά επειδή ίσως βαθιά μέσα σας (μας, τους) το έχετε ήδη καταλάβει, γι' αυτό και έχετε αποτραβηχθεί απ' τις ομάδες σας. Και τις έχετε αφήσει μόνες, στο έλεος του... Σαξώνη και του Πάππα. Τα λέμε το βράδυ!

Soutzouk... loukoum!

Τι ωραίο συναίσθημα να τους κερδίζεις πάλι εκεί. Δε χάνει ποτέ τη "μαγεία" του. Δεν είμαστε εθνικιστές, ούτε ποτέ θα επικροτήσουμε τέτοιες τάσεις (άλλο η αγάπη για την πατρίδα κι άλλο οι υπερβολές), αλλά μια νίκη εκεί είναι πάντα γλυκιά.
Ας αφήσουμε όμως τα "σάλια". Άργησα πάλι, αλλά βλέπω ότι για πολλούς από εσάς - εμάς - το αποτέλεσμα όσο γλυκό κι αν ήταν, ήταν αναμενόμενο. Καλή η Φενέρ, αλλά έπαιξε μπασκετάρα εδώ και κέρδισε τον Άρη, που έχει καλύτερους παίκτες. Και σε εκείνο το παιχνίδι όλα τους "έβγαιναν" και ο Άρης "κοιμόταν". Τώρα σε ένα παιχνίδι "στα ίσια", με φουλ κόσμο στο "Αμπντί Ιπεκτσί", ο Άρης χωρίς να είναι εξαιρετικός, κέρδισε καθαρά. Κι ούτε χρονόμετρα, ούτε φάουλ, ούτε καλάθια, ούτε σπρωξίματα. Κέρδισε και η Ταού, προκρίθηκε ήδη και τώρα ο Άρης θέλει ένα καλό "διπλό" εκεί. Ας βάλει τα... δεύτερα ο Βάσκος, προκρίθηκε, και έχει και τη Liga ACB μπροστά της. "Φερνάντο Μπουέσα Αρένα", κύριοι. Όποιος μπορεί να πάει, ας... πάει! Αυτά, το ματς το είδαμε, σήμερα όλοι θα πανηγυρίζουμε, αύριο, δηλαδή σήμερα, θα πούμε περισσότερα και για τον Χέρμπερτ... Εδώ σας θέλω!

"'Ελα, αγόρι μου"

Ο Σόλομον και ο Καλαϊτζής... Ένας μεγάλος "έρωτας", όπως τόσοι στον επαγγελματικό αθλητισμό. Μαλώνουν σαν τα μικρά παιδιά, χτυπάει ο ένας τον άλλον, σκουντιούνται (σικ), δαγκώνονται, δίνουν αγκωνιές, κλωτσούν. Χάνεις το ματς για να δεις αυτούς, πως θα κυνηγάει ο ένας τον άλλον πίσω απ' το σκριν.
Αυτοί οι δύο έχουν κάνει την έννοια του καυγά στο μπάσκετ παρωχημένη. Κι ο Γκάλης με τον Πρέλεβιτς έπαιξαν μπουνιές, αλλά αυτό ήταν. Πέντε λεπτά υπόθεση. Κι ο Σιγάλας με τον Γκαγκαλούδη είχαν τη "στιγμή" τους, αλλά μετά "μέλια" είχαμε. Αυτοί οι δύο είναι ασταμάτητοι - μαλώνουν επί... τρία χρόνια, όπου βρεθούν! Φανταστείτε να βρεθούν το καλοκαίρι... συμπαίκτες! Δε θα χάνω ούτε προπόνηση!
* Για το ματς ας μιλήσουν οι παίκτες κι ο προπονητής. Εμείς θα πούμε την άποψη μας, μετά...
* Ποιος πρόεδρος ομάδας Α2΄ έχει βγάλει την ομάδα του σε... πλειστηριασμό; Έλεος, όλα θα τα ζήσουμε σε αυτήν την μπασκετομάνα χώρα...
* Λέικερς - Σέλτικς στους τελικούς του ΝΒΑ. Τι σας λέγαμε; Τώρα το λένε και όλοι οι άλλοι... Καλό, πάντως...

Αντί για σχόλιο, επιστολή!

Ελπίζω ο φίλος μου ο Κωνσταντίνος, που είναι και συνονόματος (από ορθογραφία πώς πάμε;) να μη διαφωνεί με τη δημοσίευση της επιστολής που μου έστειλε "ηλεκτρονικά" σήμερα το απόγευμα, ημέρα Κυριακή, 2 Μαρτίου του σωτήριου έτους 2008 (γεροί να 'μαστε). Πιστεύω ότι κινείται στο "μήκος κύματος" του blog, και δεν τη δημοσιεύω για να "ενισχύσω" τις απόψεις μου.
Και για να μην μπερδεύονται κάποιοι - για μένα το σωστό ρεπορτάζ ομάδας γίνεται πάντα υπέρ της ομάδας. Ποτέ υπέρ προσώπων. Κυρίως παικτών και προπονητών. Τα παιδιά αυτά είναι επαγγελματίες και κάποια στιγμή θα φύγουν απ' την ομάδα. Η ομάδα θα μείνει και εγώ έχω υποχρέωση να ενημερώνω σωστά, με την άποψη να "πασπαλίζει" ενίοτε την επικαιρότητα, τον φίλαθλο που κι αυτός... παραμένει!
Και δημοσιοποιώ για πρώτη φορά το εξής: καλύπτοντας το ρεπορτάζ του μπασκετικού Ηρακλή επί 12 χρόνια έφτασα στο σημείο να μην έχω καλές σχέσεις με παίκτες που άλλοι "γλύφουν" για μια συνέντευξη, για μια φωτογραφία. Αλλά για μένα το ρεπορτάζ μου ήταν αυτό που προείχε κι όχι να γράψω αυτό που αρέσει στο "τάδε" παίκτη ή στον "δείνα" προπονητή. Δε μετανιώνω που άλλος μπορεί να κάνει μια συνέντευξη με τον "τάδε" και εγώ δε μπορώ. Εγώ έγραψα την αλήθεια, αυτό λέει η συνείδηση μου. Και δυστυχώς το λένε και τα γεγονότα. Ο Ηρακλής διαλύθηκε και αυτοί με τους οποίους δεν μιλάω (κλαψ...) μετρούν τα πλούτη τους και χαριεντίζονται (τοιουτοτρόπως) με τα "καλά παιδιά" της μπασκετικής δημοσιογραφίας. Παρένθεση ήταν αυτή, πάμε στην επιστολή του φίλου Κωνσταντίνου, χωρίς να "κόψω" λέξη. Κωνσταντίνε, σε ευχαριστώ...

"Κύριε Κούση,

Ονομάζομαι Κωνσταντίνος και θέλω να πιστεύω πως είμαι φίλαθλος αυτού του "καταρραμένου" αθλήματος που λέγεται μπάσκετ. Είμαι από αυτούς τους ακραίους, που όταν βλέπει την ασπρόμαυρη μπάλα του ποδοσφαίρου θέλει να την... "κάνει" με ελαφρά πηδηματάκια. Συγχρόνως, είμαι φίλαθλος-οπαδός τους Άρη και τους τελευταίους μήνες όπως γνωρίζετε, ζούμε μία παρωδία, και αναφέρομαι στην παρωδία της κερκίδας και όχι της ομάδας.
Είναι λοιπόν ο Άρης για 2η συνεχόμενη χρονιά στη διοργάνωση της euroleague, έχει περάσει στη φάση του top-16 με ρεκόρ νικών 7-7 (καλύτερο από πέρσυ και νίκες απέναντι σε Εφές (δις) και Μάλαγα) και ξεκινάει η 1η αγωνιστική μέρα με αντίπαλο την Ούλκερ και σο γήπεδο παρεβρίσκονται 3.000 (?) φίλοι της ομάδας. Τι να το κάνω εγώ?! Τι να το κάνει ο παίκτης που παίζει μέσα στο παρκέ?! Τι να το κάνει ο πρόεδρος της ομάδας που κάθεται απέναντί μου στα επίσημα και βλέπει άδεια καρεκλάκια περισσότερα από τον παρεβρισκόμενο κόσμο?! Που να ήταν και ο Jordi στο γήπεδο τι θα έλεγε... (η uleb δεν μας "βλέπει" πλέον με καλό μάτι...)
Μετά από 2 βδομάδες και αφού έχει προηγηθεί η μεγάλη νίκη επί του Παναθηναϊκού, έρχεται η ΤΑU των αστέρων και είμαστε δεν είμαστε 2.000 στο γήπεδο. Αυτό που με εκνευρίζει αφάνταστα είναι η τραγελαφική στάση του κόσμου, τόσο αυτών που δεν έρχονται στο γήπεδο και λένε τα δικά τους τόσο σε ράδιο-internet-καφενεία, όσο και αυτών που είναι στο γήπεδο και νομίζουν ότι είναι ο Pat Riley ή ο Ιωαννίδης. Είμαι μόλις 21 χρονών, και μπορώ να πω ότι έχω φτάσει σε σημείο να συγκρατώ τα νεύρα μου στο γήπεδο, όχι γιατί η ομάδα μπορεί να μην παίζει καλά, αλλά για να μην πιαστώ με κανέναν στα χέρια.
Εχω διαρκείας από τα 15-16 μου (όχι στο πέταλο..) γιατί αγαπώ τόσο το μπάσκετ αλλά συννάμα και την ομάδα. Πραγματικά μου αρέσει να παρακολουθώ μπάσκετ, ακόμα και αγώνες που δεν αγωνίζεται ο Άρης (να'ναι καλά το sport+ και το Νet) αλλά αυτή η κατάσταση πιστεύω επικρατεί μόνο στις τάξεις των φιλάθλων μας. Τέτοια αδιαφορία και προπονητολογία συγχρόνως πουθενά αλλού. Να'ναι καλά και υγιής ο ευλογημένος άνθρωπος που ακούει στο όνομα Τζεβελέκης που μας δίνει την ευκαιρία να βλέπουμε από κοντά παίκτες που βλέπαμε μέσα από μία οθόνη μόνο.
Διαβάζω τις απόψεις σας τόσο στην ιστοσελίδα της εφημερίδας, όσο και στο προσωπικό σας blog και πολλές φορές συμφωνώ μαζί σας και ελάχιστες διαφωνώ. Ενα σημείο που διαφωνώ καθέτως, είναι ο χαρακτηρισμός "κουτρουβάλας" που έχετε δώσει στον D-Wash, μιας και πιστεύω πως με σωστή διαχείρηση των δυνάμεών του μπορεί να κάνει πράγματα και θαύματα στο παρκέ, έχοντας όμως και τη βοήθεια του Καλαιτζή μέσα στην 5άδα (να παίζουν μαζί δηλαδή, μιας και η ομάδα ρολάρει καλύτερα έτσι...).
Συγνώμη αν σας κούρασα με το μεγάλο σε έκταση κείμενό μου, αλλά ήθελα να εκφράσω τον προβληματισμό μου. Θα τα ξαναπούμε τόσο στο blog σας (είμαι ο Κωνσταντίνος) όσο και μέσω mail.
Υ.Γ. Εχω και εγώ ένα προσωπικό blog ( www.basketofatsa.blogspot.com ) το οποίο μεταφέρθηκε, http://blogs.newhellas.gr/?p=27 .
Υ.Γ.2 Αν ανέβουν και τα Τρίκαλα, τότε στη Λάρισα του χρόνου πόσοι θα πηγαίνουν στο γήπεδο?! ένας ωραίος προβληματισμός που έθεσε ο Γιαννουλάκος στον αγώνα Άρης-Παναθηναϊκός, βρισκόμενος στην θύρα 8".
* Ως μόνη απάντηση για τον D-Wash, φίλε Κωνσταντίνε, είναι η απόδοση του στους αγώνες για τους οποίους χρησιμοποίησα τον χαρακτηρισμό. Κι άλλωστε "κουτρουβάλας" ήταν και ο Ρίβερς, αλλά ήξερε πότε να βάζει φρένο. Αυτά...
* Τρίτος ο Άρης. Περιμένω τις απόψεις σας και μη ρωτάτε για τον Καλάθη! Αμέσως να πάρουν τα μυαλά σας (μας) αέρα...