Σπασίματα στο Ιβανώφειο, ο Μπαρτζώκας ανεβαίνει στην Καβάλα να πιάσει κάποιον που τον έβριζε, στον Ηλυσιακό οι οπαδοί μαλώνουν με τους παράγοντες της ομάδας τους. Μια ωραία αγωνιστική, και δεν έγιναν και δύο αγώνες! Πάλι καλά, φτάσαμε να λέμε. Ποιος ξέρει τι μπορούσε να γίνει εκεί;
Τι έγινε στο Ιβανώφειο; Όλοι μας γνωρίζουμε. Μερικοί από εμάς ήμασταν εκεί. Είδαμε. Και έχουμε ο καθένας την άποψη του, αν και το αποτέλεσμα είναι το ίδιο για όλους. Αηδία. Ταπείνωση. Απογοήτευση. Τίποτα δε θα αλλάξει σε αυτόν τον τόπο, αν δεν τηρηθούν οι νόμοι ίσα για όλους. Και τώρα δεν μπορεί να γίνει αυτό. Οι πρώτοι που θα τιμωρηθούν θα πουν: "γιατί εμάς πρώτους; Ενώ όταν έγιναν επεισόδια στο.... τάδε-τάδε, δεν τους τιμωρήσατε, μπλα, μπλα, μπλα".
Η βία δεν γεννιέται στα γήπεδα. Η βία γεννήθηκε εκεί έξω, στους δρόμους, στα ανύπαρκτα σχολεία, στα διαλυμένα σπίτια λόγω της ανεργίας, λόγω της υπερέκθεσης του Έλληνα απ' τα Μ.Μ.Ε. στον εύκολο πλουτισμό, λόγω της αδικίας, του ανύπαρκτου κράτους, της διαφθοράς του. Τα παιδάκια πάνε στο σχολείο και όλοι την ώρα στέλνουν μηνύματα, θέλουν κάθε 3μηνο πιο ακριβό και εξελιγμένο κινητό. Γιατί; Γιατί είναι κολλημένα στην τηλεόραση, γιατί ο μπαμπάς έχει πολύ δουλειά και τρέχει έξω μπας και προλάβει και γιατί η μαμά θέλει την ησυχία της, τους βάζει μια "Πάτι" ή έναν "Μπεν Τεν" και πάει η ιστορία.
Στα σχολεία, μία απ' τα ίδια. Εκπαίδευση για σωστούς τρόπους, μηδενική. Σεβασμός στον μεγαλύτερο, μηδέν. Σεβασμός, σαν έννοια, προς... πάσα κατεύθυνση, μηδέν. Τρόποι συμπεριφοράς, μηδέν. Βιβλία και ύλη, μηδέν. Συνθήκες, καθαριότητα, τεχνολογία, κτίρια, μηδέν.
Εκπαίδευση, μηδέν. Από εκεί ξεκινούν όλα. Πτυχία με συγγράματα που μοιράζουν οι καθηγητές με φωτοτυπίες, πάρτι στις φοιτητικές νεολαίες των μεγάλων "κομμάτων" "μπας και περάσω κανά μάθημα", γιατί οι wannabees χαρτογιακάδες το περνούν αυτό το μήνυμα.
Γήπεδο, μηδέν. Αλητεία μαζεμένη, ανεξέλεγκτη, νέα παιδιά που πάνε για να πλακωθούν, για να έχουν την "περηφάνια", ότι προστάτευσαν την ομάδα, το ιδανικό. Ανοησία, ακόμη και σε αυτούς που έχουν ορκιστεί να τηρούν το νόμο και να τον επιβάλλουν.
Τι πάει να πει ποιος έφταιξε; Μήπως η κόντρα των δύο ομάδων τελείωσε χθες; Όχι βέβαια. Ο ένας ασχολείται με το πως θα καταστρέψει πιο πολύ τον άλλον. Πάλι σκατά, δηλαδή...
* Τι πλάκα. Τα καθυστερημένα παιδάκια κάνουν παρέα μεταξύ τους. Τι χαρά. "Λόλα, να ένα μήλο". Το σκοτάδι της ανυπαρξίας τα κυρίευσε...
Τι έγινε στο Ιβανώφειο; Όλοι μας γνωρίζουμε. Μερικοί από εμάς ήμασταν εκεί. Είδαμε. Και έχουμε ο καθένας την άποψη του, αν και το αποτέλεσμα είναι το ίδιο για όλους. Αηδία. Ταπείνωση. Απογοήτευση. Τίποτα δε θα αλλάξει σε αυτόν τον τόπο, αν δεν τηρηθούν οι νόμοι ίσα για όλους. Και τώρα δεν μπορεί να γίνει αυτό. Οι πρώτοι που θα τιμωρηθούν θα πουν: "γιατί εμάς πρώτους; Ενώ όταν έγιναν επεισόδια στο.... τάδε-τάδε, δεν τους τιμωρήσατε, μπλα, μπλα, μπλα".
Η βία δεν γεννιέται στα γήπεδα. Η βία γεννήθηκε εκεί έξω, στους δρόμους, στα ανύπαρκτα σχολεία, στα διαλυμένα σπίτια λόγω της ανεργίας, λόγω της υπερέκθεσης του Έλληνα απ' τα Μ.Μ.Ε. στον εύκολο πλουτισμό, λόγω της αδικίας, του ανύπαρκτου κράτους, της διαφθοράς του. Τα παιδάκια πάνε στο σχολείο και όλοι την ώρα στέλνουν μηνύματα, θέλουν κάθε 3μηνο πιο ακριβό και εξελιγμένο κινητό. Γιατί; Γιατί είναι κολλημένα στην τηλεόραση, γιατί ο μπαμπάς έχει πολύ δουλειά και τρέχει έξω μπας και προλάβει και γιατί η μαμά θέλει την ησυχία της, τους βάζει μια "Πάτι" ή έναν "Μπεν Τεν" και πάει η ιστορία.
Στα σχολεία, μία απ' τα ίδια. Εκπαίδευση για σωστούς τρόπους, μηδενική. Σεβασμός στον μεγαλύτερο, μηδέν. Σεβασμός, σαν έννοια, προς... πάσα κατεύθυνση, μηδέν. Τρόποι συμπεριφοράς, μηδέν. Βιβλία και ύλη, μηδέν. Συνθήκες, καθαριότητα, τεχνολογία, κτίρια, μηδέν.
Εκπαίδευση, μηδέν. Από εκεί ξεκινούν όλα. Πτυχία με συγγράματα που μοιράζουν οι καθηγητές με φωτοτυπίες, πάρτι στις φοιτητικές νεολαίες των μεγάλων "κομμάτων" "μπας και περάσω κανά μάθημα", γιατί οι wannabees χαρτογιακάδες το περνούν αυτό το μήνυμα.
Γήπεδο, μηδέν. Αλητεία μαζεμένη, ανεξέλεγκτη, νέα παιδιά που πάνε για να πλακωθούν, για να έχουν την "περηφάνια", ότι προστάτευσαν την ομάδα, το ιδανικό. Ανοησία, ακόμη και σε αυτούς που έχουν ορκιστεί να τηρούν το νόμο και να τον επιβάλλουν.
Τι πάει να πει ποιος έφταιξε; Μήπως η κόντρα των δύο ομάδων τελείωσε χθες; Όχι βέβαια. Ο ένας ασχολείται με το πως θα καταστρέψει πιο πολύ τον άλλον. Πάλι σκατά, δηλαδή...
* Τι πλάκα. Τα καθυστερημένα παιδάκια κάνουν παρέα μεταξύ τους. Τι χαρά. "Λόλα, να ένα μήλο". Το σκοτάδι της ανυπαρξίας τα κυρίευσε...
1 σχόλιο:
Καλησπέρα Κωστή .Σωστό το άρθρο σου.Μήπως όμως σ αυτά τα παιδιά που αναφέρεις συγκαταλέγονται και οι παράγοντες των 2 ομάδων??
Δημοσίευση σχολίου