Σφαιρόπουλος, θα τον "κάψουν" κι αυτόν;

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος παίρνει μια γενναία απόφαση. Μια λογική απόφαση για όποιον θέλει να πάει μπροστά και σέβεται τον ιδρώτα του. Κάνει ένα βήμα παραπάνω, μπορεί και... δύο, και αναλαμβάνει έναν Άρη που θέλει πολύ δουλειά. Όχι μόνο μπασκετικά, αυτά είναι τα εύκολα. Είναι καλός προπονητής, ξέρει να "διαβάζει" καλά τους αντιπάλους και είναι θέμα χρόνου, επιλογών που θα του διαθέσουν και υπομονής (χα!) να τα καταφέρει.

Το θέμα είναι ότι προ του Γιάννη ήρθαν και άλλοι καλοί Έλληνες προπονητές. Όπως ο Ζούρος, που τον έδιωξαν, και ο Κατσικάρης, όπως γράψαμε και πρόσφατα. Για να μην πούμε κι ο Αλεξανδρής(εκτός αν πήρα εγώ το Τσάμπιονς Καπ και το ξέχασα ήδη) κι ο Μαρκόπουλος και πάμε πιο παλιά. Όλοι τους έφυγαν υπό το βάρος των συνεχών αποτελεσμάτων που πρέπει να παίρνει με το... ζόρι ο Άρης, με το ότι έχαναν απ' τον "τάδε" ή τον "δείνα" "μικρότερο". Ποτέ τους δε στηρίχθηκαν όσο θα ζητούσε ο "κοινός νους", αφού στον Άρη όλοι... ξέρουν μπάσκετ, όλοι έχουν άποψη, όλοι (και οι δημοσιογράφοι, φυσικά) θέλουν να περνά το δικό τους, και έτσι αυτός που παίρνει τις αποφάσεις, δηλαδή ο Γιάννης, κάποια στιγμή... λυγίζει! Άλλωστε είναι γνωστό ότι ο Γιάννης έχει την έννοια "τζένεραλ μάνατζερ" χαραγμένη στο μυαλό του εδώ και χρόνια και αυτή προσπαθεί να περάσει εμπράκτως. Δηλαδή του ανθρώπου που χαράσσει την πολιτική και την εφαρμόζει με τα χρήματα των επενδυτών-μετόχων, όπως γίνεται στο ΝΒΑ, όπου ο GM κάνει κουμάντο και ο προπονητής... προπονεί.
Ας ελπίσουμε ο Σφαιρόπουλος να μην "καεί" όπως οι άλλοι, που ο πρώτος πήγε στη Ζαλγκίρις, μια εμβληματική ομάδα στο ευρωπαικό μπάσκετ, και ο δεύτερος "στέριωσε" στο καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης, δεύτερο καλύτερο του κόσμου, το Ισπανικό. Γιάννη (Σφαιρόπουλε, Δαμιανίδη και λοιποί) καλή επιτυχία!