"Καναπεδάκηδες" θριαμβεύσατε!

Βράδυ Δευτέρας... Το ρεπορτάζ τρέχει, οι συνάδελφοι με ένα τηλέφωνο ανά χείρας, ή έξω στο δρόμο. Άλλωστε εκεί γίνεται το καλύτερο ρεπορτάζ. Στο δρόμο, στο γήπεδο, σε μια εκδήλωση, στην προπόνηση (πρωτίστως). Σχόλια επί σχολίων για την πιθανή πώληση Ράιτ... Η ψηφοφορία μας για το θέμα ενδεικτική, πιστεύουμε, των τάσεων που υπάρχουν. Όχι "φωτογραφική", ενδεικτική.
Για να μη φτάσει στο σημείο ο Άρης να συζητά για κάποιον βασικό του παίκτη, μεσούσης της περιόδου, θα έπρεπε ή θα πρέπει να δημιουργήσει μια "βάση" 4000 ή 5000 διαρκείας. "Εύκολα το λες" θα πουν οι περισσότεροι. Μα αυτό είναι το ζητούμενο - να δημιουργήσεις εσύ ως φίλαθλος τη βάση για την ομάδα σου και μετά να έχεις και απαίτηση. Αν και κατά τη γνώμη μας ένας φίλαθλος πάντα θα θέλει να κερδίζει η ομάδα του, αλλά θα πρέπει να είναι και κοντά της ΚΥΡΙΩΣ στα δύσκολα. Και πρώτα εκεί, στα δύσκολα. Όχι στους αγώνες με την κάθε Μακαμπί, για παράδειγμα.
Πώς ζητάς απ' τον Τζεβελέκη να βρίσκει λεφτά όταν παίρνει εισπράξεις από 2000 κόσμο, για παράδειγμα; Όταν κερδίζεις μέσα στην Κωνσταντινούπολη την Εφές Πίλσεν του Μπλατ, και πας μετά στην Ολυμπιάδα δύο χιλιάδες κόσμος, πώς ζητάς να παίρνει τους καλύτερους Έλληνες (Κουμπούρα, Τσιάρα και πάει λέγοντας) και να μην δίνει κάποιον για 400 χιλιάρικα; Όταν ήσουν στη ζώνη του υποβιβασμού και μετά από χρόνια προσπάθειας έφτασες και πάλι "στον αφρό", βγαίνεις τρεις σερί σεζόν στην Ευρωλίγκα, πας δύο φορές σερί στους "16", παίζεις τελικούς Ευρώπης και Κυπέλλου Ελλάδας, σηκώνεις και κανάδυο απ' αυτούς, και εξακολουθείς να πηγαίνεις δύο και τρεις χιλιάδες στο γήπεδο (εξαιρούνται τα μεγάλα παιχνίδια, βεβαίως), τι ζητάς απ' τη διοίκηση; Ναι, ζήτα κάτι παραπάνω, ζήτα έναν Έλληνα παραπάνω, ζήτα να μείνει ο Μάσεϊ το καλοκαίρι, αλλά ξεκόλλα κι απ' τον... καναπέ. Μπορείς;