Η καρδιά του μπάσκετ

Ελάχιστα λεπτά είμαι στο ΟΑΚΑ και όμως έφταναν για να καταλάβω πόσο σημαντικό είναινα είσαι μέρος, έστω και ως δημοσιογράφος που καλύπτει το ρεπορτάζ του φάιναλ φορ, μιας τόσο μεγάλης διοργάνωσης. Και το κυριότερο; Καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι να το βλέπεις από κοντά, να μυρίζεις τα αποδυτήρια, να βλέπεις τους παίκτες απ’ την πρώτη στιγμή που πατάνε το πόδι τους στο γήπεδο μέχρι που βάζουν ζελέ στο μαλλί μετά τον αγώνα. Αλλά το φάιναλ φορ στην Αθήνα, απ’ όπου και σας γράφω, είναι μια ακόμη καλή εμπειρία για οποιονδήποτε - φίλαθλο και μη - που θεωρεί τον εαυτό του μπασκετικό. Ακόμη-ακόμη και οι αγώνες των ομάδων Νέων που διεξάγονται στα βοηθητικά του ΟΑΚΑ συγκεντρώνουν όλον τον «καλό» μπασκετικό κόσμο - όχι με την έννοια της γκλαμουριάς φυσικά. Αυτοί θα έρθουν μισή ώρα, το νωρίτερο, πριν το τζάμπολ και θα κοιτάνε δεξιά κι αριστερά αν τους τραβάει κανείς φωτογραφία... Εννοούμε τους σκάουτερ των περισσότερων ομάδων του ΝΒΑ, τους προπονητές που σέβονται τη δουλειά τους και θέλουν συνέχεια να ανανεώνουν τις γνώσεις τους. Παράδειγμα, ο Σάκοτα. Θα έλεγε κανείς, τι ανάγκη έχει ο Σάκοτα να πηγαίνει πρωί-πρωί στο ΟΑΚΑ για να δει Τσιμπόνα-Προκόμ - τους Νέους, για να μην μπερδεύεστε... Κι όμως ήταν εκεί. Με διαιτητές Κουκουλέκίδη - Πηλοΐδη και τον Ζαβλανό στο δίπλα γήπεδο να σφυρίζει Μακάμπι-Ζαλγκίρις. Ένας τέτοιος προπονητής -ανεξαρτήτως επιτυχίων ή ποιας γνώμης έχει ο καθένας από εμάς γι’ αυτόν- αξίζει του σεβασμού όλων μας.
Ακόμη είναι νωρίς για να σας μεταφέρουμε το τι γίνεται στους ημιτελικούς. Θα επανέρθουμε μετά το τέλος του δεύτερου ημιτελικού, κι ελπίζουμε να έχουμε κάτι να γράψουμε για μια ελληνική ομάδα. Το ζητούμενο είναι η άμυνα για τον Παναθηναϊκό σε αυτήν την αναμέτρηση και μη νομίζετε ότι επειδή έχει τον Διαμαντίδη, έχει λύσει όλα του τα προβλήματα. Κόντρα σε μια ομάδα που μπορεί λόγω ρυθμού να κάνει εύκολα το λάθος, αλλά τώρα με τον Μάλκοβιτς έχει λίγο «φρενάρει»...
* Ο «μέγας» Γιωργής Μπουσβάρος είναιεδώ - κι έχει ήδη αναστατώσει τους πάντες. Φυσικά αυτή τη φορά έχει διαπίστευση (Σαράντη, απορώ πώς του την έδωσες, αφού συνέχεια «ξεφωνίζει» τον Βασιλακόπουλο).
* Πήγαμε παρέα στο ημίχρονο και μιλήσαμε στον Κουκουλεκίδη και στον Πηλοίδη, αλλά και στον Ζαβλανό, μαζί με τον καλό συνάδελφο απ’ την Αθήνα, τον Γιάννη Φιλέρη.
* Μέχρι μια ιστορία για ένα ματς που έπαιξε ο Στέλιος στον Δρυμό θυμήθηκε και όλοι «έσκασαν» στα γέλια... Ένας είναι ο Γιωργής. Που στη Μόσχα είδε όλο το φάιναλ φορ και έμπαινε παντού χωρίς να έχει διαπίστευση!
* Τώρα που είπα διαπίστευση - πολύ «φτωχές» οι υπηρεσίες Τύπου. Ίσως να μην ενδιαφέρουν τον πολύ κόσμο το πως κάνουμε εμείς οι δημοσιογράφοι τη δουλειά μας, αλλά είναι ένα στοιχείο της όλης διοργάνωσης...
* «Κόπηκαν» πάρα πολλοί συνάδελφοι και όπως μου είπε ο επικεφαλής Αντώνης Αντωνόπουλος, «κράξτε τους Ισπανούς, αυτοί έχουν κόψει όλον τον κόσμο. Τρέχουμε και δεν φτάνουμε».
* Το βράδυ θα μιλήσουμε πιο μπασκετικά, πιο αναλυτικά για τους αγώνες. Ευχαριστώ τον φίλο Μάκη για το πρώτο comment - περιμένω και τα δικά σας...
* Με τόση απόσταση απ’ τη Θεσσαλονίκη, τα νέα απ’ τη «μπασκετομάνα» έρχονται λίγο πιο αργά, αλλά... έρχονται. Μέινετε συντονισμένοι...

Τα λέμε, να αγαπάτε το μπάσκετ...