Αν ήμουν στη φυσούνα

Επιτέλους και πάλι μαζί, μετά από πολύ καιρό, και οφείλω μια συγνώμη γι' αυτό. Το "μαζί" είναι σχετικό, το βέβαιο είναι ότι εγώ, το πληκτρολόγιο μου και η οθόνη μου, αποφασίσαμε να "συνδεθούμε" και πάλι μαζί, σε αυτόν τον "τόπο".
Αντικείμενο μας, τι άλλο; Το μπάσκετ. Η Εθνική ομάδα. "Ένα και το αυτό", πλέον, στην Ελλάδα. Μια μικρή χώρα, αλλά στην τετράδα των ανδρών και δεύτερη στους Νέους, στην Ευρώπη. Δεν είναι και λίγο, πρόκειται για μια διαρκή επιβεβαίωση της ιστορίας του Δαβίδ και του Γολιάθ.
Το βράδυ του Σαββάτου η Ισπανία ήταν, αγωνιστικά, ένας Γολιάθ. Κι ας είχε τα "σπρωξιματάκια" της απ' τη διαιτησία, ιδίως απ' τον απίθανο Τσέχο. Κι ας πάλευε ο Μπελόσεβιτς - Ελλάς, Σερβία, συμμαχία (ο Μίλισιτς δεν ανήκει σε αυτό το ρητό) - για να σώσει τα προσχήματα. Πάλεψαν οι παίκτες μας, αλλά αυτή τη φορά δεν ήμασταν τυχεροί.
Ο Σπανούλης "έκαψε λάδια" στο τέλος, ο Διαμαντίδης δεν μπορούσε να απειλήσει, ο Παπαλουκάς έκανε σημαντικά λάθη, και ο Βασιλόπουλος δεν έχει φτάσει στο επίπεδο να κερδίζει μόνος του τέτοια ματς. Αν είναι δυνατόν! Το παιδί όμως μπόρεσε να "γυρίσει" δύο ματς, όχι ένα.
Αλλά θα πρέπει να δούμε τον αγώνα με τους Ισπανούς κι από την δική τους πλευρά. Έκαναν τέλεια αυτό που έπρεπε να κάνουν για να κερδίσουν τον αγώνα, ενώ έχαναν. Πίεσαν εξαιρετικά στην περιφέρεια, και από τη στιγμή που δεν υπήρχε Λάζος και ο Γκασόλ έκοβε τα πάντα, τότε "γύρισαν" το ματς. Έστω και με απίστευτα τρίποντα στον αιφνιδιασμό από τον "Λα Μπόμπα" Ναβάρο.
Όσο για τους θεατρινισμούς του Καλντερόν και του Γκαρμπαχόσα; Παιδιά, τώρα που είμαι ήρεμος, επιμένω ότι αν ήμουν παίκτης και ήμουν στη φυσούνα μετά το τέλος του αγώνα, σίγουρα κάποιος απ' τους δύο θα καταλάβαινε τι σημαίνει το "ελληνικό τσαρούχι". Δεν πειράζει, το Πεκίνο του χρόνου θα είναι ο τόπος της οριστικής ρεβάνς απ' τους Ίβηρες της ΟΥΛΕΜΠ -για να μην ξεχνιόμαστε. Γιατί στο φετινό Ευρωμπάσκετ υπήρχε μαι διαρκής μάχη ΟΥΛΕΜΠ-ΦΙΜΠΑ, και οι Ισπανοί φρόντισαν να το δείξουν αυτο σε κάθε ευκαιρία. Όπως με τον "αποκλεισμό" του Ρήσα απ' την επιτροπή διαιτησίας του Ευρωμπάσκετ, για παράδειγμα, κι ας ήταν ο Ρήγας άνθρωπος της ΟΥΛΕΜΠ τόσα χρόνια. Έλληνας όμως...
* Όλα καλά, αλλά πλέον οι φίλοι του Παπαδόπουλου ας σταματήσουν τα "ο καλύτερος σέντερ της Ευρώπης" γιατί το εκθέτουν το παιδί. Είδαμε όλοι σε τι κατάσταση ήταν ο Λάζος.
* Η απουσία, οπότε, του Σοφοκλή, του καλού Σοφοκλή κι όχι του υπέρβαρου Σοφοκλή, ήταν τρομακτικά επώδυνη για την Εθνική μας.
* Όπως και του Φώτση, γιατί με αυτόν και ο Λάζαρος θα πήγαινε καλύτερα...
* Παιχταράς ο Τέρι του Άρη. Μαθαίνω τα καλύτερα. Για να τον δούμε κι από κοντά...
* Πλέιμεικερ στον ΠΑΟΚ θα παίξει, σε λίγο, ο Καραμπέρης. Αν είχε κι αυτός διάθεση, γιατί αυτή η ομάδα με τις εμμονές του Πανελούδη έχει διώξει όλα τα δικά της τα παιδιά...
* Αν δεν πάρει έναν καλό πλέιμεικερ ο Ηρακλής δεν βλέπω να ανεβαίνει. Αν πάρει, τότε μπορεί μέχρι και πρώτος να τερματίσει... Και άνετα. Χτύπα ξύλο.
* Ευπρόσδεκτα τα σχόλια σας...