Πισωγύρισμα (Στοά Κυριακής)

Ο ένας έχασε απ’ τα Τρίκαλα, ο άλλος έχασε από την Καβάλα. Αν ξαναγράψουμε το «εκεί έφτασαν το μπάσκετ της Θεσσαλονίκης τα λάθη μας», θα χαρακτηριστούμε πάλι «κινδυνολόγοι» και «γραφικοί», αλλά «γραφικοί» είναι εκείνοι που τόσα χρόνια έφεραν το μπάσκετ σε αυτήν την κατάσταση. Δεν μπορεί να έρθει ένα καλό Σάββατο ή μια καλή Κυριακή για το μπάσκετ της Θεσσαλονίκης, έρχεται μετά ένα άλλο, να μας προσγειώσει στη σκληρή πραγματικότητα της 6ης, 7ης ή 8ης θέσης, πίσω από ομάδες όπως ο Κολοσσός ή ο Πανελλήνιος (με όλο το σεβασμό σε αυτές τις ομάδες που καλώς πράττουν αυτό που πράττουν με σχεδιασμό και σύνεση). Ο Άρης δε δικαιολογείται σε καμία περίπτωση να χάνει απ’ τα Τρίκαλα, μια και θα έπρεπε να περιμένει πίεση, πάθος, «ξύλο», ένταση. Οφείλει να μεταμορφωθεί μέσα σε μια… μέρα, γιατί παίζει αύριο την πρόκριση στην επόμενη φάση του Eurocup με μια Ισπανική ομάδα που όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτό, Εύκολο, δύσκολο, το γνωρίζουν καλά οι παίκτες και οι προπονητές. Δύσκολο θα πούμε εμείς, αλλά όταν είσαι στον Άρη οφείλεις να είσαι έτοιμος για πολύ πιεστικές καταστάσεις, για δύσκολους αγώνες, για must win situations σε όλους τους… αγώνες!
* Ούτε ο ΠΑΟΚ δικαιολογείται με το «ήταν μια κακή βραδιά». Δεν υπάρχουν αυτά στο μπάσκετ απαιτήσεων που καλούνται να δείξουν ότι μπορούν να εφαρμόσουν οι άνθρωποι της ομάδας. Κανείς δεν «αφορίζει» κανέναν, γιατί μετά θα έρθει μια μεγάλη νίκη, και θα λέμε άλλα, αλλά το βέβαιο είναι ότι ο κόσμος έτσι κουράζεται.
* Και αυτό ισχύει για όλους. Ο ένας είναι… 8ος και ο άλλος 9ος! Κι ο άλλος, για να μην ξεχνιόμαστε, είναι 4 χρόνια στην Α2! Ας ανασκουμπωθούν οι παράγοντες των ομάδων, όσοι έχουν μείνει τέλος πάντων, ας αφήσουμε κι εμείς τις «χρυσές εποχές» για να μην αποπροσανατολίζουμε τον κόσμο που περιμένουμε Γκάληδες και Πρέλεβιτς, κι ας δουλέψουμε με υπομονή με τα νέα παιδιά, με τα Ελληνόπουλα.
* Κι ας πούμε την αλήθεια μια φορά στον κόσμο. «Παιδιά, πάμε για ένα 3ετές πλάνο. Θα κάνουμε ομάδα πρωταθλητισμού τότε, φέτος και του χρόνου μην περιμένετε τίποτα. Ούτε τετράδες, ούτε Ευρωλίγκες, ούτε τίποτα». Μπορεί να το πει αυτός κανείς παράγοντας;
* Φιλότιμες προσπάθειες κάνουν οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ, αλλά χθες περιμέναμε και σίγουρα αυτοί περισσότερο, να δούμε πιο πολύ κόσμο στο «Παλατάκι». Εντάξει, έπαιζε το ποδόσφαιρο και λίγοι – σχετικά με τη δυναμική του κόσμου του ΠΑΟΚ – πείστηκαν να συνδυάσουν και τα δύο. Αν και θα έπρεπε…
* Απ’ την άλλη, δεν μπορούμε να μην εξάρουμε τόσο την προσπάθεια των Τρικάλων – όχι όμως και τους παλικαράδες που έκαναν την εμφάνισή τους και σε αυτό το γήπεδο – αλλά και της Καβάλας. Θα τις θέλαμε και του χρόνου στην Α1…
* Παρών στο Ιβανώφειο ο Γαλανός, σηκωνόταν πάλι όρθιος και χειροκροτούσε. Λίγο πιο κάτω καθόταν ο πρόεδρος του «ερασιτέχνη» Δημήτρης Τριανταφύλλου και λίγο πιο κάτω ο… Λευτέρης Κακιούσης. Δύσκολο να συναντήθηκαν τα βλέμματα τους σε όλο το ματς. Αλλά αφού η ομάδα «πετούσε’, όλα καλά. Έχασαν κι οι άλλοι…
* Οι δικές σας απόψεις για το ερώτημα: «ποιο μπάσκετ της Θεσσαλονίκης», στο kousis@metrosport.gr!