Γίνε κι εσύ πρόεδρος, μπορείς

Καλημέρες...

Ήταν δυνατόν να χάσει αυτός ο "σφιχτός" Άρης απ' την Καβάλα; Όχι, αφού κάποια στιγμή η άμυνα του θα έδινε μια - δυο λύσεις, κουτσά -στραβά μπροστά θα έμπαιναν τα καλαθάκια, και έτσι έγινε το "διπλό". Να μη μπούμε σε λεπτομέρειες, για τα καλάθια του Σάββα, για τον Κλαρκ και τον Τσαλδάρη. Ο Άρης είναι αυτός που έχει δείξει σε έξι αγώνες, το ενδιαφέρον τώρα έρχεται στο ότι μπαίνουν και οι Ευρωπαϊκοί αγώνες και θα υπάρχει μια επιβάρυνση στους παίκτες με μετακινήσεις και διπλούς αγώνες. Τώρα πάει στην Αθήνα για να παίξει με τον φορμαρισμένο Πανελλήνιο, μετά παίζει με ΑΕΚ μέσα, μετά με Μπνέι Χασαρόν πάλι μέσα, μετά με ΠΑΟ εκτός έδρας (Κυριακή), μετά με Τουρκ Τέλεκομ εντός (9/12), και με Κολοσσό, πάλι στο Αλεξάνδρειο. Δύσκολο πρόγραμμα, αλλά με αγώνες που μπορεί να κερδίσει (όλους) στην έδρα του. Ο Άρης - επιμένουμε - είναι σε ένα καλό σημείο αγωνιστικά και ψυχολογικά, έχει καλή φιλοσοφία σαν ομάδα, πιέζει καλά στην άμυνα και έχει προσανατολισμό.

Η ενίσχυση

Όλοι συμφωνούμε, πιστεύω, στο ότι ο Πανιώνιος και ο Πανελλήνιος είναι οι κύριοι ανταγωνιστές του για την 3η θέση. Και οι δύο έδειξαν ότι έχουν περισσότερες λύσεις, αλλά δεν είναι και ανίκητοι. Θεωρούμε πως ο Άρης περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να ενισχυθεί, εκτός αν αληθεύουν τόσο πολύ αυτά που μαθαίνουμε περί οικονομικής δυσκολίας όσον αφορά σε αυτό το "κομμάτι", της ενίσχυσης.

Εμείς, που ζήσαμε και μέσα σε ομάδες και πολύ κοντά σε αυτές, γνωρίζουμε πως νιώθει ένας παράγοντας που ανοίγει τα ραδιόφωνα ή τις εφημερίδες - πλέον και το Ίντερνετ - και ακούει συνέχεια πως "πρέπει να κάνουν κάτι για να ενισχύσουν την ομάδα", "πρέπει να βρουν λεφτά", "εμείς πληρώνουμε και θέλουμε την ομάδα μας να κερδίζει". Ξέρουμε πως είναι να κάνεις "ταμείο" κάθε μήνα και να βλέπεις ότι χρειάζεσαι 20 χιλιάρικα για να πας να παίξεις εκτός έδρας, θέλεις καμιά 200άρα για να πληρώσεις μισθούς, ΙΚΑ, Εφορίες, έξοδα, προμηθευτές και διάφορα άλλα έξοδα. Να ρωτάς για τα έσοδα και να σου λένε "δεν έχει" ή να έχεις 5-10 και να αρχίσεις να παίρνεις τηλέφωνα ή να "τραβάς" απ' τα δικά σου.

Δεν τα λέμε για να δικαιολογήσουμε, απλά θεωρούμε πως για να κάνεις κριτική, πρέπει να ξέρεις καλά τι συμβαίνει και στην άλλη πλευρά.

Και είναι δεδομένο ότι καλώς ο κόσμος ζητά το "κάτι παραπάνω", γιατί κόσμος είναι, θέλει να κερδίζει! Αλλά δε θα πρέπει να αρνείται κανείς και την επιθυμία αυτή να υπάρχει και στους παράγοντες.

Ο Άρης τα τελευταία χρόνια έχει έναν παράγοντα σημείο αναφοράς. Τον Γιάννη Δαμιανίδη. Με τα καλά του και τα κακά του, όταν λες μπασκετικός Άρης, διοικητικά αναφέρεσαι σε αυτόν. Ο Τζεβελέκης είναι ένας άνθρωπος που έχει πολλά λεφτά, και έχει μάθει γρήγορα και τα κατατόπια. Χρεώνεται όμως την μη απόλυση του Χέρμπερτ πέρσι... Απόφαση που στέρησε, για πολλούς, την Ευρωλίγκα στον Άρη. Σαφώς έχει ευθύνη κι ο Δαμιανίδης γι' αυτό, αλλά είναι γνωστό τι έχει συμβεί σε αυτήν την περίπτωση - αμφότεροι πόνταραν στην έδρα, πίστευαν - έχω την εντύπωση - ότι κουτσά στραβά μέσα στο Παλέ, η ομάδα θα κερδίσει και θα πάρει το εισιτήριο για την Ευρωλίγκα. Μόνο που δεν υπολόγισαν ότι ο Καναδός δεν είχε επαφή με την ελληνική πραγματικότητα και οι παίκτες - σχεδόν όλοι - είχαν παράπονα και ήταν στον κόσμο τους. Ο Δαμιανίδης "χρεώνεται" επίσης το διαρκές, κάθε καλοκαίρι, rotation στους παίκτες, αλλά "χρεώνεται" και τα Κύπελλα, τα Ευρωπαϊκά, τις δύο εξόδους στην Ευρωλίγκα, και το κυριότερο; Την "αναγέννηση" του μπασκετικού Άρη που όλοι θυμάστε που είχε φτάσει. Σαφώς και θα πρέπει να "μπούμε στα παπούτσια του" και του Τζεβελέκη - και του τρίτου της διοίκησης, καθηγητή Γιώργου Αρχανιωτάκη - πριν "λιθοβολήσουμε" για ακόμη μία φορά. Ιδίως τώρα που ο Άρης έχει 6-1, ένα πρόγραμμα "εντός δυνατοτήτων" για να πάει στο 8-2 και έχει ήδη κερδίσει τον Πανελλήνιο μια φορά. Άλλωστε έχουμε ακόμη Νοέμβριο, ελπίζουμε να μη χρειαστεί το Φεβρουάριο να γράφουμε για ευθύνες και καταστροφές. Δεν το θέλουμε καθόλου...

* Έχουμε και ΠΑΟΚ στο πρόγραμμα, αλλά... αργότερα! Κυριακή σήμερα, χαρείτε τις οικογένειες σας και τους φίλους σας...