Όλα μαζεμένα, Εθνική, Άρης και ΠΑΟΚ

Αφού ηρέμησα απ' το άστοχο τρίποντο του Βασίλη, επανέρχομαι. Χάσαμε την τετράδα στους Ολυμπιακούς, αφού στους αγώνες με τις τρεις καλές ομάδες που παίξαμε, ηττήθηκαμε απ' το ίδιο μας το "όπλο". Ποιο; Την περίφημη άμυνα, η οποία δεν μας έδωσε όσα περιμέναμε. Δεν μας έδωσε κλεψίματα, δεν μας έδωσε κατοχές, αντίθετα οι αντίπαλοι - οι καλοί - το ήξεραν και έβρισκαν εκτεθειμένη τη ρακέτα μας. Η τριάδα μας η περιφερειακή δεν ήταν (συνεχώς, όπως αρμόζει σε τέτοιο τουρνουά, αλλά και τα παιδιά δεν είναι θεόί, και έχουν "ψοφήσει") καλή, σε αντίθεση με τους ψηλούς μας και τον Φώτση που ήταν καλύτεροι απ' ότι περιμέναμε...
Στον Άρη είναι δεδομένο ότι ο πήχης παικτικά δεν είναι ανάλογος της "φανέλας" και της επιθυμίας του κόσμου, ή τέλος πάντων των "γκρινιάρηδων". Ο στόχος παραμένεί ο ίδιος, η έξοδος στην Ευρωλίγκα, που φέτος δεν πρέπει να χαθεί, αν και οι αντίπαλοι γίνονται περισσότεροι - αριθμητικά. Μόνο που σε μια τόσο δύσκολη και απαιτητική χρονιά η ομάδα θα πρέπει να έχει τη στήριξη του κόσμου. Αν δεν έχει και αυτόν τον "σύμμαχο", τον λεγόμενο και "6ο παίκτη", τότε τι τους θέλει τους... εχθρούς;
Ο ΠΑΟΚ είναι σε μια νέα κατάσταση, η οποία θα πρέπει να αγκαλιαστεί απ' τον κόσμο, όσο εύκολο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο. Είναι δύσκολο όμως να γίνει, γιατί και δεν υπάρχει εθισμός του ΠΑΟΚτσή στο μπάσκετ και θα περιμένει, απ' ότι καταλαβαίνω να δει δείγματα της ομάδας που φτιάχνεται. Η οποία μέχρι στιγμής μοιάζει καλή.
Υ.Γ.: Το blog δε διαθέτει... χουντικές αρχές και αντιλήψεις. Η καθιέρωση του "τσατ" που βάλαμε δίπλα είναι για να υπάρχει πιο άμεση επικοινωνία, κυρίως μεταξύ σας και ανταλλαγή απόψεων. Αλλά αν είναι να το χρησιμοποιούν κάποιοι για να βγάζουν ανώνυμα (φυσικά υπάρχουν και τα ip και ό,τι άλλο χρειαστεί, αν κάποιος... ξεφύγει, που δεν το εύχομαι) το κόμπλεξ τους ή την αντιπάθεια τους για οποιονδήποτε, να το "κλείσουμε το μαγαζί" να ησυχάσουμε. Οι ομάδες θέλουν υποστήριξη, δε γίνεται μόνο να ζητάμε. Όλα στην Ελλάδα έχουν "βαλτώσει" για αυτό το λόγο. Περιμένουμε να γίνουν τέλεια όλα, χωρίς να κουνάμε το χεράκι μας. Φυσικά και χρειάζεται διάλογος και αυστηρή κριτική, αλλά τα λόγια του... Κένεντι ταιριάζουν άνετα στην περίπτωση μας: "μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η ομάδα σου για σένα, αλλά να ρωτάς τι μπορείς να κάνεις εσύ για την ομάδα σου".