Και μετά, τι;

Σπουδαίο αγώνα θα παρακολουθήσουμε αύριο, Τρίτη, ανάμεσα στον Άρη και στον Πανιώνιο... Απ' όλες τις απόψεις, όμως θα μου επιτρέψετε να παρακάμψω τη μπασκετική πλευρά, γιατί όταν σε σαράντα λεπτά παίζουν μια ολόκληρη χρονιά δύο ομάδες που έχουν παίξει έξι φορές μεταξύ τους φέτος, τότε είναι προφανές ότι θα πρέπει περισσότερο να μας απασχολεί το τι "μέλλει γενέσθαι" περισσότερο.
Γιατί σε περίπτωση νίκης του Άρη, που είναι και το πιθανότερο αποτέλεσμα, άσχετα αν η ομάδα είναι κουρασμένη και έχει, όπως έχουμε γράψει εδώ και καιρό και στο "Μετροσπόρ", ουσιαστικά "κάψει φλάντζες", η "επόμενη μέρα" είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Για τον Άρη αυτή η περίοδος οφείλει να συνδεθεί με την "αλλαγή σελίδας" και όσον αφορά στους στόχους και στην διοικητική "προετοιμασία". Η δεύτερη σεζόν στην Ευρωλίγκα προϋποθέτει χρήμα, κακά τα ψέματα. Προϋποθέτει κινήσεις που να δείχνουν στους "άλλους" ότι όντως ο "Άρης επέστρεψε". Και στο φινάλε δεν μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός ότι η ομάδα με την "πρώτη" ήταν στις κορυφαίες "16", άρα από... μόνη της ανέβασε τον πήχη για του χρόνου. Αν τονιστεί ότι το "θεμέλιο" για μια ακόμη επιτυχημένη χρονιά είναι ο κόσμος, κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει, τότε οφείλουμε να σημειώσουμε τα εξής:
1) ο κόσμος θα πρέπει να καταλάβει ότι η στήριξη δεν είναι μόνο "βγαίνω στα ραδιόφωνα και μιλάω και λέω ότι είμαι Αρειανός". Στήριξη σημαίνει "πάω σε όλα τα ματς, και παίρνω διαρκείας". Αυτό το τελευταίο είναι πολύ σημαντικό για τον σχεδιασμό του Άρη για τη νέα χρονιά. Θεωρούμε απαραίτητο να ανεβεί ο αριθμός τουλάχιστον στις 3500. Και κάτι ακόμη: φανταστείτε πόσα ευρώ θα κερδίζατε αν παίρνατε διαρκείας πέρσι το καλοκαίρι, όταν η ομάδα έπαιξε τόσα ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη.
2) διατήρηση "κορμού" - ήδη η παραμονή των Ουίλκινσον, Καστλ είναι μια πολύ καλή αρχή. Θεωρούμε αναγκαία την παραμονή και του Μάσεϊ, ενώ συμβόλαια έχουν ο Ηλιάδης και ο Τσαλδάρης. Τον Σιγάλα εμείς θα τον κρατούσαμε. Για έναν ακόμη χρόνο "έχει να δώσει" ο Γιώργος... Σε όλα τα επίπεδα...
3) "αναβάθμιση" των ταλέντων. Ο Άρης έχει πλειάδα ικανών παικτών και το ευχάριστο που μαθαίνουμε είναι ότι κινείται για να πάρει κι άλλους παίκτες από ομάδες της Βόρειας Ελλάδας. Πρέπει όμως κι αυτά τα παιδιά να παίξουν, κάποια στιγμή. Πασσαλίδης, Καραδολάμης, Σκορδίλης έχουν προοπτικές, αλλά θα πρέπει να πάρουν χρόνο. Κι ας θυσίασει και μια νίκη, στο φινάλε, ο Άρης του χρόνου.
4) μπάτζετ - τηλεοπτικά και χορηγίες είναι μια σημαντική παράμετρος, όμως είναι καιρός να δούμε και τις "Αρειανάρες" επιχειρηματίες της πόλης να βοηθούν. Όπως επίσης και τους φορείς της πόλης, μια και η Θεσσαλονίκη "διαφημίζεται" παντού στην Ευρώπη με τον Άρη της Ευρωλίγκα. Οφείλει όμως και η διοίκηση της Κ.Α.Ε. να γίνει ακόμη πιο ευέλικτη σε αυτά τα θέματα - το μπάτζετ θα πρέπει να ανεβεί αισθητά, αλλά εύκολα εμείς "απ' έξω" το λέμε...
Αυτά εν λοίγοις... Σε περίπτωση ήττας δε χρειάζεται να μεμψιμοιρούμε ή να φέρουμε την καταστροφή. Οι μεγάλες ομάδες πρέπει να ξέρουν να διαχειρίζονται τις ήττες και τις αναποδιές... Όμως μάλλον δεν θα μας απασχολήσει αυτό το ζήτημα, άσχετα αν θα κάνουμε μετά το αυριανό αγώνα τον απολογισμό. Για όλους και για όλα...

Φιλικά...

Κάντε έρωτα!

"Πόλεμος". Φρικιαστική λέξη, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηρίζει τις σχέσεις δύο αθλητικών - στην περίπτωση μας, μπασκετικών - "οργανισμών". Ιδίως όταν ο ένας είναι η FIBA Europe, ένας θεσμοθετημένος φορέας και ο άλλος η ULEB, μια ένωση των επαγγελματικών πρωταθλημάτων της Ευρώπης.
Έχουν διαφορές, λέει το ρεπορτάζ, και η νέα είναι ότι η ULEB αποφάσισε να αυξήσει τις ομάδες της Ευρωλίγκα και του ULEB Cup. Και η FIBA λέει ότι "αυθαίρετα" δεν μπορεί κανείς να αποφασίζει. Πόσο "κερδισμένο" βγήκε το Ευρωπαϊκό μπάσκετ απ' όλο αυτό; Πόσο θα βγει στο μέλλον; Λίγο έως καθόλου, γιατί πολύ απλά οι ισχυροί θα γίνουν ισχυρότεροι και οι αδύναμοι απλά θα παρακολουθούν. Το ίδιο θα ισχύει και για τις "αδύναμες" μπασκετικά χώρες. Αθλητισμός δεν είναι μόνο η "βιτρίνα", δεν είναι μόνο οι καλές ομάδες κάθε χώρας. Κάθε ομάδα έχει το δικαίωμα να ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα μπορέσει να παίξει στην Ευρώπη. Αυτό που λέγαμε κάποτε και το χαρακτήριζαμε ως "διάκριση" τώρα είναι πανεύκολο για τον καθένα, αρκεί να έχει 100 χιλιάρικα για "πέταμα". Βλέπε Ολυμπιάδα Πατρών για παράδειγμα, ή την Ολύμπια Λάρισας. Χάθηκε ακόμη κι αυτή η "γλύκα" που έλεγες κάποτε ότι "τουλάχιστον βγήκαμε στο Κόρατς". Πάει και το Κόρατς. "Νερό στο κρασί" δεν πρόκειται να μπει από κανέναν - "παίζονται" πολλά. Μόνο που στην περίπτωση του μπάσκετ, η FIBA δεν είχε την "σπιρτάδα" να κάνει ό,τι έκανε η ΟΥΕΦΑ όταν κατάλαβε ότι οι "μεγάλοι" θέλουν το "κάτι παραπάνω".
* Μόνο που εκεί "κάτι" παίχθηκε - με τον Στάνκοβιτς και τον "νεοφερμένο" Μπάουμαν. Γιατί αν θυμάστε, στο φάιναλ φορ της Θεσσαλονίκης το 2000, το πρώτο μετά τον "διχασμό", η FIBA είχε τις καλύτερες ομάδες, είχε λεφτά και είχε πολλούς χορηγούς! Κι όμως ως δια "μαγείας" αποφασίστηκε να μην γίνει τίποτα εκείνο το καλοκαίρι και να αφεθεί "ελεύθερο" το "πεδίο" για τους Ισπανούς της "Τελεφόνικα". Ύποπτο;
* Καλή η τρίτη θέση του Άρη και η Ευρωλίγκα αλλά θα πρέπει να αρχίσει - ευτυχώς μαθαίνουμε ότι ήδη το κάνει - και η προεργασία για τη νέα χρονιά. Μπλατ, πάρε τον Μπλατ, μπορείς; Όχι; Δώσ'τα όλα και πείσε τον Γιαννάκη να έρθει στη Θεσσαλονίκη, μετά το Ευρωμπάσκετ. Και επιτέλους, ξεκίνα τις διαδικασίες για το δικό σου γήπεδο. Καλό το "Παλέ", αλλά δε σε χωράει!
* Ευχαριστώ όλους τους φίλους για τη συμπαράσταση, έστω και αν φταίω αποκλειστικά εγώ για την καθυστερημένη "ανανέωση" των σκέψεων μου. Υπόσχομαι να τα λέμε πιο σύντομα, αν γίνεται καθημερινά και δύο φορές την... ημέρα! Για να δούμε...

Άξιζε τον κόπο η καθυστέρηση;

Πέρασαν κιόλας 12 ημέρες απ' την τελευταία μας δημοσίευση, γι' αυτό χρωστάμε ένα τεράστιο "συγνώμη". Πέρασε καιρός, λοιπόν, αλλά όλο αυτό το διάστημα συγκεντρώθηκε πολύ "υλικό" για προβληματισμό και κατάθεση σκέψεων...
Τι να πρωτογράψει κανείς; Ας ξεκινήσουμε...
1) Ο Άρης: θα περάσει αν μπορέσει να έχει ρυθμό στην επίθεση, ο οποίος φυσικά προέρχεται απ' την άμυνα. Ο κόσμος θα είναι ο έκτος παίκτης, αλλά σε τέτοιους αγώνες, όπου ο αντίπαλος ατομικά υπερέχει σε εμπειρία (και σε ελαττώματα του στιλ "παίζω για τους αριθμούς μου", ή "αφού θα φύγει αυτός που μ'έφερε, άρα φεύγω κι εγώ, άρα "σκιστείτε" μόνοι σας"), χρειάζεται κάτι παραπάνω... Χρειάζεται διάρκεια και αυτό είναι το μυστικό για την πρόκριση, που θα ισοδυναμεί με θρίαμβο, γιατί μιλάμε για 2η σερί σεζόν στην Ευρωλίγκα.
Μόνο που εχόντως καλώς των πραγμάτων επειδή η ομάδα θα βγει στην Ευρωλίγκα περιμένουμε ένα καλό καλοκαιρί... μεταγραφικά. Όχι για να πουλάμε εμείς οι δημοσιογράφοι φύλλα (ευτυχώς ή δυστυχώς έχουμε τον τρόπο μας εμείς να πουλήσουμε φύλλα, όσο ο κόσμος θέλει να ενημερώνεται, θέλει να διαβάζει αναλύσεις, θέλει να βλέπει γυμνές στις σελίδες, θέλει να διαβάζει κουτσομπολιά για τη γκόμενα του Ουίλκινσον ή του Ουόλς, θέλει να διαβάζει κάποιον που ΔΕΝ γουστάρει), αλλά για να μπορέσει η ομάδα να πουλήσει... διαρκείας, να είναι - φυσικά - καλύτερη τη νέα χρονιά...
Το ότι ο Άρης θα φτάσει σε τελικό πρωταθλήματος μετά από 16 χρόνια είναι η καλύτερη "απάντηση" της ομάδας, της διοίκησης, των παικτών και των οπαδών που "πίστευαν" αυτήν την προσπάθεια. Και δε λέμε να ακολουθείς "φανατισμένα" αυτό που πρεσβεύεις, λέμε ότι το έκαναν γιατί απλά ήξεραν ότι μόνο με πίστη μπορεί να πετύχει κάτι. Κι ας έχουν γίνει και λάθη, με την πίστη διορθώνονται...
Παρένθεση: παράδειγμα ο Ηρακλής. Θεωρείτε εσείς ότι αν ο κόσμος ο οργανωμένος του Ηρακλή είχε την ανάλογη οργάνωση που έχουν οι Αρειανοί θα έφτανε η ομάδα του σ' αυτό το σημείο που είναι τώρα; Και μη μου μιλήσει κανείς για αριθμούς... Για ποσότητα. Με πενήντα "καλά" άτομα και τρεις καλούς αρχηγούς, πολλά μπορείς να κάνεις. Μπορείς να αλλάξεις την ιστορία του συλλόγου σου, όπως την άλλαξε ο Super-3 στον Άρη. Προς το καλύτερο.
Κλείνει η παρένθεση. Ο Άρης έχει έναν στόχο - να κερδίσει τον Ολυμπιακό. Δεν χρειάζεται όμως να "περνά" στον κόσμο η άποψη "βρε, ας περάσουμε στον τελικό και μετά ας χάσουμε 3-0 απ' τους άλλους, που δεν παίζονται". Λάθος, κατά το ήμισυ. Δεν συνάδει, κατ' αρχήν όλο αυτό με τη "φιλοσοφία" την οπαδική που περιγράψαμε παραπάνω. Δεν μπορείς να έχεις πίστη για κάτι, αλλά μόνο για να πάς στον τελικό. Γιατί να μην τον πάρεις; Δεν κατάλαβα...
2)Ο ΠΑΟΚ: Όσο και να "προωθείται" ο Αλεξόπουλος και ο κάθε Αλεξόπουλος, "σωτηρία" δεν υπάρχει. Ούτε για τον "ερασιτέχνη", ούτε για την ΚΑΕ. Και στις δύο "ενότητες" υπάρχει αυτοδυναμία. Κατσαρής και Πανελούδης. Όταν ο κόσμος του ΠΑΟΚ "συντονιστεί", τότε ίσως υπάρξει λύση. Τώρα, δεν υπάρχει λύση. Δε χρειάζεται να κριτικάρουμε πρόσωπα και επιλογές. Η Ιστορία "γράφει".
Η αποχώρηση Αλεξανδρή είναι ένα ακόμη πλήγμα. Η αποχώρηση Πρέλεβιτς, Γαλατσόπουλου, Καραμπέρη, επίσης. Ο ΠΑΟΚ "φυλλοροούσε" από παίκτες, τώρα "φυλλοροεί" και από παράγοντες. Στο τέλος θα μείνει ο Πανελούδης μόνος του, και οι εσχάτως "λιβανιστές" του Δυστυχώς "κωλοτούμπες" έχουμε κάνει όλοι - μετά λόγου γνώσεως - αλλά όχι κι έτσι. Όχι τόσο "γυναικεία". Και δεν μιλάω για τον Πανελούδη, φυσικά... Είμαστε πολύ απαισιόδοξοι για τον ΠΑΟΚ του χρόνου. Με τα τωρινά δεδομένα.
3) Ηρακλής: η επιλογή Κωνσταντινίδη μπασκετικά δεν "στέκει", γιατί μιλάμε για έναν προπονητή που τώρα ξεκινά και υποτίθεται ότι ο Ηρακλής πρέπει να πάει για άνοδο. Επειδή όμως η επιλογή κάθε "διοίκησης" έχει τον στόχο της, και επειδή ο Χρηστάρας έχει "κότσια" - κι ας είναι ΠΑΟΚτσής (αυτές οι ταμπέλες δε μας αρέσουν, αλλά ζούμε σε ένα μικρό "χωριό", όχι Γαλατικό), θα πρέπει να βοηθηθεί...
Για τα υπόλοιπα τα έχουμε γράψει πολλές φορές - ο Ηρακλής είναι άξιος της μοίρας του μπασκετικά, από τη στιγμή που ο "ίδιος", σαν αθλητική "οικογένεια", σαν σύλλογος, σαν σύνολο παραγόντων και φιλάθλων, δεν έχει τα φόντα, ούτε την επιθυμία να το επαναφέρει σε υψηλά επίπεδα...
4) Μακεδονικός: καλό, ε; Αφού οι Νεαπολίτες δεν ασχολούνται, ο σύλλογος θα επιστρέψει εκεί απ' όπου ξεκίνησε. Απ' την ΕΚΑΣΘ.

Περισσότερα ελπίζουμε πολύ σύντομα, περιμένουμε τις απόψεις σας...